Vandaag is het vaderdag. De afgelopen week las ik het boek Tijd van leven van Marcos Giralt Torrente. Dit ontroerende relaas over de relatie tussen een vader en zijn zoon past prima bij een dag als vandaag, waarop de band tussen vaders en hun kinderen centraal staat.
Het verhaal
Nadat de vader van Marcos Giralt Torrente is overleden, krijgt hij geen letter meer op papier – tot hij zijn vader als onderwerp neemt. In zijn memoires onderzoekt hij de relatie met zijn vader. Hoe kan het dat ze op zo veel manieren vreemden voor elkaar waren? Hoewel ze na de scheiding van Marcos’ ouders altijd contact hebben gehouden, kenmerkte hun relatie zich door lange stiltes en knallende ruzies, waarbij ze nooit de werkelijke oorzaak aanroerden. Pas als zijn vader op sterven ligt, ontdekt Marcos dat hun band sterker is dan hijzelf altijd heeft gedacht.
Conclusie
De schrijver wisselt in dit boek moeiteloos tussen heden en verleden. Het ene moment vertelt hij over het schrijfproces zelf of denkt hij na over de betekenis van verschillende herinneringen. Het andere moment neemt hij de lezer mee in één van die herinneringen, waar hij later weer op zal reflecteren. Dit voelt niet vreemd of onnatuurlijk aan. Het schetst juist een duidelijk beeld van het karakter van hemzelf en dat van zijn vader. Ook laat hij hiermee doorschemeren wat de redenen voor het schrijven van dit boek zijn geweest. Soms zelfs geeft hij een interessante verhandeling over hoe schrijven in het algemeen in zijn werk gaat.
De schrijver heeft duidelijk erg diep nagedacht over wat zowel hem als zijn vader dreef. Hij beschrijft hoe verschillende karaktereigenschappen leiden tot bepaalde gedragingen, die weer leiden tot conflicten tussen hen. Hij benoemt zowel zijn eigen fouten als die van zijn vader. Tegen het einde van het boek neemt de wroeging over zijn eigen fouten en het belang dat hij daaraan hecht toe. De enorme opofferingsgezindheid die hij tijdens de laatste maanden van zijn vaders leven laat zien, lijkt hier een gevolg van te zijn. Soms had ik overigens het gevoel dat hij teveel van de schuld op zich nam.
Tegen het einde van het boek wordt duidelijk dat de band tussen de schrijver en zijn vader altijd sterker is geweest dan gedacht. Langzaam vindt een proces van toenadering en verzoening plaats. Ook de achterliggende gedachten en motieven hierachter worden weer goed weergegeven. De schrijver beschrijft ook twijfels die regelmatig de kop opsteken.
De schrijfstijl is literair en analytisch. In sommige passages wordt de schrijver persoonlijk, in andere is hij afstandelijker. Soms lijkt hij de lezer toe te spreken. Af en toe werden er ongebruikelijke woorden gebruikt waarvan ik niet meteen de betekenis paraat had. Wanneer deze woorden gebruikt werden tijdens het maken van een belangrijk punt door de schrijver, kon dit wel eens lastig zijn. Over het algemeen werd het taalgebruik echter steeds mooi aangepast aan de situatie en ondersteunde het het verhaal.
De schrijver zet een persoonlijk verhaal neer zonder zichzelf in het verhaal te verliezen. Over het algemeen is hij wel beschouwend, maar toch niet afstandelijk. In het begin van het boek geeft hij ook aan een raam open te willen zetten. Hij wil een kijkje geven in het leven dat hij met zijn vader heeft gehad, zonder alles te vertellen. Dit is voor mijn gevoel goed gelukt.
Boekinformatie
Titel: Tijd van leven
Auteur: Marcos Giralt Torrente
Uitgever: De Geus
ISBN: 9789044534856
Verkoopprijs: € 18,95 e-book €8,99
Voor meer info en bestellen zie: Tijd van leven