Adriaan van IJperen maakte altijd al gebruik van verhalen om zijn standpunten te verduidelijken. Na afloop van een workshop “storytelling for managers” bracht een van de leiders van de workshop hem op het idee zijn verhalen op te gaan schrijven. Hij schreef toen een aantal korte verhalen en gedichten. Later bracht hij een aantal dichtbundels uit en werd lid van het Alkmaars Dichtersgilde. Hoogland is ontstaan uit een idee voor een langer verhaal dat hij altijd al had willen vertellen.
Het verhaal
Max heeft als jonge man een keer de 152 kilometer lange West Highland Way gelopen. Dit is een bekende wandelroute in Schotland. Nu hij 50 is besluit hij de route nog een keer te lopen. Hij weet niet precies waarom, maar hij heeft het gevoel dat dit goed voor hem zal zijn. Tijdens het wandelen komt hij een jonge man tegen die Pepijn heet. Deze man komt erg zwijgzaam en stuurs over. Later blijkt echter dat hij hiermee een grote mate van verlegenheid maskeert. Pepijn heeft moeite met het maken van contact, maar zou willen dat dit anders was. Max herkent zichzelf in hem en de aanwezigheid van Pepijn roept meteen veel herinneringen aan vroeger op. Toen hij jong was, was hij namelijk net zo. Hij vertelt de jonge man over zijn leven en over hoe hij zelf zijn verlegenheid overwonnen heeft. Hij daagt Pepijn uit ook zijn leven in eigen hand te nemen. Eerst reageert die hier negatief op, maar gedurende de tocht begint hij in te zien dat Max gelijk heeft. Uiteindelijk ontstaat er een wat dieper contact tussen de twee mannen.
Conclusie
De schrijfstijl van het boek is simpel en recht door zee. De zinnen zijn kort. Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd, wat vrij ongewoon is. Dit stoort niet, maar de schrijver moet zelf ook even in deze stijl groeien. In het begin van het boek worden tegenwoordige en verleden tijd namelijk niet helemaal consistent gebruikt. Stukken verhaal die zich in het verleden afspelen worden in eerste instantie in de verleden tijd beschreven, maar soms schakelt de schrijver na één alinea toch abrupt weer over naar de tegenwoordige tijdsvorm. De schrijver groeit echter snel in zijn verhaal en later in het verhaal komt dit niet meer voor.
Omdat Pepijn erg weinig terugzegt krijgt Max de kans hele monologen te houden en tegelijkertijd zijn eigen leven te overdenken. De monologen van Max zijn erg boeiend. Het hoogtepunt van het boek is echter toch het moment dat er voor het eerst een dialoog onstaat, omdat Max dan tegengas krijgt en zijn verhaal gestuurd wordt door de woorden van Pepijn.
Het is overigens de vraag hoe echt het personage van Pepijn is. Hij is echt genoeg om door andere personages gezien te worden, maar verder dient zijn personage meer als een metafoor voor de jongere ik van Max. Als Max tegen Pepijn praat, coacht hij eigenlijk zijn eigen jongere ik over de verlegenheid heen. Hij doorloopt het proces als het ware opnieuw, zodat hij daarna het leven dat hij tot nu toe heeft geleefd kan evalueren. Daardoor krijgt hij ruimte om de toekomst open tegemoet te zien. De dialogen die soms ontstaan kunnen heel goed interne dialogen zijn die zich afspelen in het hoofd van Max. Het feit dat Pepijn op cruciale momenten opeens van de aardbodem verdwenen lijkt, versterkt het idee dat het personage van Pepijn meer een metafoor is dan de reflectie van een echt persoon.
Dit boek is prettig om te lezen en van de woorden van Max zou je zelfs nog iets kunnen leren. Op de momenten dat Max min of meer aan het filosoferen slaat, zegt hij heel boeiende en wijze dingen. De stukken uit het verleden zijn goed gekozen en geven net wat extra’s aan het verhaal.
Al met al is dit een goed boek dat lekker wegleest. Oudere mensen zullen zich in Max zelf herkennen, jongere mensen kunnen zich identificeren met Pepijn. Beide groepen zullen aan het denken worden gezet door het verhaal van Max.
Boekinformatie
Titel: Hoogland
Auteur: Adriaan van IJperen
ISBN: 9789078905585
Aantal pagina’s: 130
Verkoopprijs: €15,95