Herman Koch is bekend als een van de makers van Jiskefet, als columnist en als romanschrijver. Enkele bekende boeken van hem zijn (naast Het Diner) Red ons, Maria Montanelli (1989) , Eten met Emma (2000), Odessa star (2003), Denken aan Bruce Kennedy (2005) en zijn nieuwste boek Zomerhuis met Zwembad.
Het Verhaal
Paul, de verteller van dit verhaal en zijn vrouw gaan uit eten met de broer van Paul en zijn vrouw. De broer van Paul is een bekende politicus die een grote kans maakt minister president te worden. Het etentje is bedoeld om te bespreken hoe ze een probleem met hun kinderen gaan oplossen. Die hebben namelijk iets gedaan dat zeer ernstige gevolgen heeft gehad. De deelnemers aan het diner zijn het absoluut niet eens over hoe dit probleem moet worden aangepakt.
Conclusie
De toon van de verteller Paul is droog en humoristisch. Regelmatig maakt hij zeer rake observaties van de omgeving (een overdreven chique restaurant) en de aanstellerigheid van zijn broer, de bekende politicus. In flashbacks observeert hij ook zijn eigen leven op een al even rake manier.
Ondanks dat het boek zich grotendeels tijdens een enkel diner in een restaurant afspeelt is het toch erg interessant. De spanning wordt langzaam opgebouwd en op de juiste momenten worden stukjes nieuwe informatie gegeven die het verhaal weer een heel andere wending geven. Zo wordt het verhaal nooit voorspelbaar.
Sommige informatie wordt door de verteller bewust achtergehouden, omdat die niet relevant of te privé zou zijn. In eerste instantie heb je als lezer het idee dat je hierdoor iets essentieels mist, maar later zie je in dat je afgeleid zou zijn geweest door je eigen associaties en herinneringen bij bepaalde feiten, als deze wel gegeven zouden zijn. Ook het achterhouden van dingen die belangrijk lijken, heeft dus een functie in dit verhaal.
De verteller is bepaald geen sympathieke man, maar toch krijg je sympathie voor hem. Zelfs als hij dingen op een wel heel drastische manier oplost, kun je toch begrip voor hem opbrengen. Zijn eigen vrouw accepteert ook op opvallende wijze helemaal zijn vreemde gedrag en geeft zelfs aan meer van hem te houden als hij zich zo gedraagt, dan wanneer hij medicijnen krijgt om zijn rare gedrag te onderdrukken.
En passant wordt nog een belangrijk moreel dillemma aangestipt, namelijk in hoeverre kunnen mensen eigen rechter spelen en kan dit in sommige gevallen ook positief uitpakken?
Dit is een bijzonder boek. De setting is eigenlijk helemaal niet zo boeiend en toch pakt het verhaal de lezer vanaf het begin. De observaties van de verteller Paul zijn erg leuk om te lezen. De spanning wordt kunstig opgebouwd. Ook de zijdelingse discussie over het eigen rechter spelen is interessant. Al met al een boek dat je zeker zou moeten lezen.