Deze recensie heb ik geschreven voor www.feelgoodboeken.nl.
Hier is hij dus ook al eerder verschenen. Je kunt op deze site lid worden van een community waarin door verschillende bloggers en leden feelgoodboeken worden aangeraden. Ook kun je er feelgoodboeken bestellen.
Het verhaal
In het Duincafé, gelegen op een winderige heuvel, wordt het heerlijkste eten geserveerd, zoals prachtig gebakken broden, kleurrijke salades en zorgvuldig bereide cupcakes. Voor zowel toeristen als locals is het bouwvallige café met uitzicht op het strand een baken van vrolijkheid, goed gezelschap en geborgenheid. Een plek als geen ander, een plek die vriendschap serveert en waar een hartelijk welkom altijd op de kaart staat.
Voor Laura Walker, weduwe en moeder van Lizzy en Nate, is de beslissing om haar tienerkinderen uit hun vertrouwde omgeving weg te rukken en een hele zomer lang in een klein kustplaatsje in Dorset te gaan wonen, niet makkelijk. Haar besluit valt bepaald niet goed bij haar kinderen, en ook haar eigen ouders denken dat ze gek is geworden. Maar haar nieuwe baan in het café, en de mensen die ze daar ontmoet, geven Laura de mogelijkheid weer zichzelf te leren zijn – en heel misschien ook weer lief te hebben.
Wat ik van het boek vond
Het boek begint al goed met een zeer humoristisch verwoorde vacature. Die is tekenend voor de geweldige eigenaresse van het Duincafé. Daarna gaat het verder met de sollicitatiebrief van Laura Walker en die is, zoals gevraagd in de vacature, recht uit het hart geschreven. Daardoor leer je meteen haar situatie en motivatie kennen. Dit is een fijn begin van het boek.
De reis naar het Duincafé gaat ook niet over rozen. Hij zit vol grappige en verdrietige gebeurtenissen en de nodige discussies tussen Laura en haar puberkinderen. Dit vond ik ook leuk om te lezen en ik kon me de meeste situaties zo voorstellen. De aankomst op het terrein en de eerste ontmoetingen zijn ook meteen leuk.
Het doel van het Duincafé blijkt niet simpelweg geld verdienen te zijn, maar meer het zorgen voor het welbevinden van de gasten. Er zijn een aantal vaste gasten/bewoners van het vakantiepark en natuurlijk ook een hoop dagjesmensen. Langzaam maar zeker leer je de vaste gasten kennen en merk je dat ze allemaal hun eigen verhaal hebben. Voor de meesten is het leven niet makkelijk geweest, maar hun instelling is vooral positief.
Laura blijkt een groot talent te hebben om mensen te helpen. Tegelijkertijd helpt het contact met bepaalde mensen ook haar eigen verdriet te verwerken. Cherie, de eigenaresse van het Duincafé, is hierbij zeker een grote hulp. Ook doet zich een grote kans op liefde voor, maar of Laura daar klaar voor is, is de vraag. Ze zet haar talent uiteindelijk in voor iets groots, wat ook meteen het prettige einde van het boek inluidt.
De kinderen van Laura spelen ook een grote rol in het verhaal. Hun houding verandert gedurende het verhaal. Een fotoproject van de dochter van Laura geeft mooi de opinie en de kijk van de kinderen op de situatie weer. Een leuke bijrol is er ook voor hond Jimbo.
Ik vond dit een heel leuk boek om te lezen. Natuurlijk is niet alles makkelijk in het boek, maar de algemene instelling van de mensen is positief. Er ontstaan hele mooie vriendschappen, die tot hartverwarmende situaties leiden. Het einde is prettig, al gaat het vlak voor het einde opeens allemaal wel heel erg snel. Dat is het enige dat iets beter had gekund. Verder heb ik vooral genoten van het boek en zou ik het zeker aanraden.
Boekinformatie
Titel: Zomer in het duincafé
Auteur: Debbie Johnson
Uitgever: Boekerij
ISBN: 9789022586198