Saskia Noort is schrijfster en was in het verleden columniste voor een aantal magazines. Op dit moment schrijft ze columns voor de Linda. Na “Terug naar de Kust” is “de Eetclub” haar tweede thriller. Na “de Eetclub” zijn er ook nog een aantal andere thrillers van haar uitgekomen, onder andere “de Verbouwing”.
Het verhaal
Dit boek gaat over een vriendenclub die zich de Eetclub noemt. De vriendschappen binnen de Eetclub lijken in eerste instantie erg innig te zijn en de huwelijken van de leden lijken perfect. Als er echter vlak na elkaar twee doden vallen binnen de groep besluit Karen, een van de leden, de omstandigheden rond hun dood eens goed te onderzoeken. Ze ontdekt hierbij onverwachts een aantal zeer vreemde dingen…
Hoog tempo
Het verhaal is met veel vaart geschreven. Het boek start ook midden in het verhaal, waardoor het gelijk spannend is. Pas later worden door middel van flashbacks de achtergronden van de personages toegelicht. Dit voorkomt dat je je eerst door een trage introductie van de karakters moet worstelen voor het verhaal echt interessant wordt. Het is dus goed dat de schrijfster hiervoor gekozen heeft.
Scherpe dialogen
Het boek bevat een aantal zeer scherpe en rake dialogen waardoor je een goed idee krijgt van de venijnigheid waarmee de leden van de eetclub vaak over elkaar roddelen. Ook wordt door de dialogen pijnlijk duidelijk dat de vriendschappen van het begin langzaam overgaan in haat. Ook wordt subtiel duidelijk gemaakt dat de redenen achter de oorspronkelijke vriendschappen ook al niet zo nobel waren als ze leken. Dit alles zorgt dat het verhaal je echt raakt.
Happy end
Voor de hoofdpersoon Karen eindigt het verhaal naar omstandigheden redelijk positief. Dit happy end wordt echter snel en oppervlakkig in de laatste twee bladzijden beschreven, nadat de rest van het verhaal eigenlijk al afgelopen is.Het lijkt hierdoor alsof de schrijfster in eerste instantie niet van plan was een happy end te schrijven en zich pas later bedacht dat het voor sommige lezers fijner zou zijn als het verhaal een positief einde kreeg. Het happy end is overigens niet ongeloofwaardig en daarom ook niet storend. De kwaliteit van het boek wordt er daarom niet minder door.
Conclusie
Dit is een boek dat makkelijk wegleest en van het begin tot het einde spannend is. De dialogen zetten treffend de steeds grimmiger wordende sfeer neer. Door zijn geringe dikte van ongeveer 240 pagina’s is dit boek ook makkelijk tussendoor te lezen. Dit boek is zeker een aanrader.