Joyce Maynard heeft gewerkt als journaliste en columniste voor The New York Times. Ook schreef ze een heel bekende column “domestic affairs” die in meerdere kranten verscheen en werkt ze voor verschillende bekende magazines, waaronder het Ophrah Magazine en Newsweek. Ze heeft 5 romans en 4 non-fictieboeken geschreven. Het boek “to die for” is verfilmd.
Het verhaal
Dana en Ruth zijn op dezelfde dag in hetzelfde ziekenhuis geboren. Sindsdien houden hun families contact. Hun levens lijken totaal niet op elkaar, aangezien Dana opgroeit in een kunstenaarsgezin en Ruth in een traditioneel boerengezin. Wat ze wel met elkaar gemeen hebben is dat ze allebei het buitenbeentje van de familie zijn. Uiteindelijk blijken hun levens door een groot geheim meer verbonden dan ze ooit hadden vermoed.
Conclusie
Dit is geen thriller en er gebeurt eigenlijk vrij weinig, maar toch weet dit boek de lezer zeer te boeien. De twee hoofdpersonen zijn zeer sympathiek. Hun verhaal wordt verteld aan de hand van vooral kleine gebeurtenissen, afgewisseld met iets grotere gebeurtenissen. De moeizame relatie van beide vrouwen met hun ouders wordt op een mooie en ingetogen manier beschreven. Wanneer beide vrouwen iets vervelends meemaken in hun liefdesleven wordt je als lezer echt geraakt.
Dit verhaal maakt duidelijk wat de invloed is van de familie waarin je opgroeit en hoe belangrijk de band tussen ouders en hun kinderen is. Hoewel beide vrouwen geen goede band hebben met de rest van de familie komen ze toch nooit helemaal los van hun familie. Zo is Dana onverwacht geschokt als haar moeder overlijdt en krijgt Ruth opeens de onbedwingbare neiging om haar moeder, waar ze nooit veel van hield, te verzorgen als ze ernstig ziek wordt.
Dana en Ruth overleven vele tegenslagen en komen zonder al te veel kleerscheuren uit de strijd. Zijdelings worden echter ook de verhalen verteld van mensen die het niet redden in het leven. Deze tegenstelling is zeer interessant. Aan het eind van het boek overdenken Dana en Ruth hun leven en vragen ze zich af waarom zij het wel gered hebben en andere mensen niet. Ze komen tot de conclusie dat sommige mensen misschien gewoon sterker geboren worden dan anderen of dat sommige mensen misschien wel simpelweg meer geluk hebben.
Het enige nadeel aan dit verhaal is dat je als lezer al enige tijd vantevoren kunt vermoeden wat het geheim is dat beide vrouwen bindt, maar dat de vrouwen er zelf pas laat in het verhaal achterkomen. Op een gegeven moment begin je je af te vragen wanneer de vrouwen nu eindelijk achter het geheim zullen komen. Uiteindelijk gebeurt het dan toch op een mooie en geloofwaardige manier, dus doet het uiteindelijk niet veel af aan de pracht van het verhaal.
Ik vond dit een zeldzaam mooi boek. De levens van beide vrouwen bleven me zelfs boeien toen er een zekere routine in kwam. De schrijfstijl is erg nuchter, zonder overbodige versieringen en omschrijvingen en daar zit een zekere schoonheid in. Dit is een boek dat ik echt zou aanraden.