Vandaag begin ik weer met boek vs verwachtingen. Wat verwachtte ik van een boek voor ik begon te lezen en kwam dat uit?
Het zoutpad – Raynor Winn
Raynor Winn en haar man Moth zijn al meer dan dertig jaar samen. Hun oude boerderij in Wales hebben ze in de loop der tijd steen voor steen opgeknapt en omgebouwd tot een goedlopende B&B. Dan raken ze binnen een paar dagen alles kwijt: ze verliezen hun huis door een speculatieschandaal en ze krijgen te horen dat Moth een ernstige ziekte heeft. Ze hebben niets meer over en nog maar weinig tijd. Met de moed der wanhoop nemen ze een impulsief besluit: ze gaan de eeuwenoude South West Coast Path lopen, weg van alles en iedereen. Het is een tocht van duizend kilometer langs de zuidkust van Engeland. Met twee rugzakken en een kleine tent beginnen ze hun wandeltocht door het oeroude, verweerde landschap van rotsen, kliffen, zee en lucht. En daar gebeurt het. Met elke stap, door iedere ontmoeting, en ondanks alle moeilijkheden die ze onderweg tegenkomen, verandert hun tocht verder in een bijzondere ontdekkingsreis.
Wat verwachtte ik?
Ik verwachtte een mooi en ontroerend boek, maar ook een heel zwaar en verdrietig boek. Ik verwachtte ook veel natuurbeschrijvingen, maar ook gesprekken om het gebeurde te verwerken.
Kwam dat uit?
Het boek is lang niet zo zwaar op de hand als ik verwachtte. Raynor en Moth blijven steeds positief, hoeveel tegenslag ze ook te verwerken kregen. Het verhaal blijft verdrietig, maar het leest niet moeilijk. Er zijn inderdaad veel natuurbeschrijvingen. Deze zijn erg mooi en geschreven in een zeer poëtische schrijfstijl. Wel viel me op dat er erg weinig gepraat werd. Je leest veel beschrijvingen van het lopen zelf, maar erg veel gesprekken komen er niet in voor. Dat had ik eigenlijk wel verwacht. De reis is niet eentonig zoals ik vreesde. Iedere dag is er wel een nieuw avontuur of een bijzondere ontmoeting. Het boek was beter dan ik had verwacht.
Dansen met de vijand – Paul Glaser
Ze overleefde door te dansen. Het oorlogsgeheim van tante Roosje. Tijdens een bezoek aan Auschwitz ziet Paul Glaser in een vitrine een koffer uit Nederland staan, met daarop zijn achternaam geschreven. Het is het begin van de onthulling van een lang verborgen familiegeheim: de verzwegen lotgevallen van Pauls tante Roosje. Roosje Glaser was een jonge Joodse vrouw uit Den Bosch die als danslerares werkt. Ze is zeer succesvol en danst in Amsterdam, Londen, Parijs en Berlijn. Wanneer de nationaalsocialisten aan de macht komen, begint voor Roosje een levensgevaarlijk bestaan. Haar eigen man verraadt haar, en uiteindelijk wordt ze meegenomen door de nazi’s. Ze komt terecht in verschillende concentratiekampen, maar Roosje overleeft zelfs Auschwitz.
Wat verwachtte ik?
Ik verwachtte een zwaar verhaal met veel nare details. Ik aarzelde dan ook om aan dit verhaal te beginnen.
Kwam dat uit?
Roosje maakt inderdaad heel nare dingen mee. Ze heeft alleen ontzettend veel veerkracht. Ze probeert er in iedere situatie het beste van te maken en dat lukt haar wonderbaarlijk goed. Sommige mensen zullen daarom zeggen dat ze harteloos of gevoelloos was, maar dat idee had ik niet. Ze heeft gewoon veel vechtlust en een zeer optimistisch karakter. Het boek gaat niet alleen over de oorlog, maar ook over de tijd vlak voor en vlak na de oorlog. Ik kwam verschillende details tegen waar ik niets van wist en waar ik best verbaasd over was. Wat dat betreft was het een leerzaam boek.
En nu iets heel anders.
Recept voor geluk – Saskia M.N. Oudshoorn
De 24-jarige Liv werkt onder toeziend oog van een opdringerige manager in de keuken van een grote hotelketen. De uren zijn lang en het werk eentonig; ze kan niets van haar creativiteit kwijt in het gebak dat ze dag in dag uit op basis van exact hetzelfde recept moet maken. Wanneer ze op een regenachtige middag samen met haar vriend Onno langs een verwaarloosd winkelpand in de binnenstad slentert, komt haar droom van een eigen patisserie opeens weer in alle hevigheid opzetten. Onno heeft zijn bedenkingen, maar Liv besluit de sprong te wagen en ondertekent impulsief het huurcontract. Al snel komt ze erachter dat het beginnen van een eigen zaak heel wat voeten in de aarde heeft. De hulp die ze krijgt van Matthew, de handige en vooral knappe zoon van de huurbaas, is daarom meer dan welkom. Maar zijn aanwezigheid zorgt er ook voor dat Livs relatie met Onno steeds meer onder druk komt te staan. En wie is toch dat meisje dat elke dag langskomt en alle recepten overschrijft …?
Wat verwachtte ik?
Ik verwachte een grappig en lief verhaal, waar je bij kunt wegdromen.
Kwam dat uit?
Ja dat kwam zeker uit. Dit is op en top feelgood. Fijne en levendige karakters, humor en veel liefde. Het verhaal is redelijk voorspelbaar en kent veel bekende elementen, maar wat is het goed opgeschreven! Ik heb echt genoten van de schrijfstijl en de zeer realistische karakters. Het einde is echt hartverwarmend en als je van dit soort verhalen houdt, zul je het boek met een warm en tevreden gevoel dichtslaan, net als ik deed.