Dit is een dichtbundel geschreven door Pieter Nelletje. Dit is een pseudoniem. De bundel heeft als motto: Dromen.
Wat vind ik van de bundel?
De gedichten in de bundel zijn divers en hebben verschillende onderwerpen. Het thema ouder worden, ziek zijn en dood komt een aantal keer naar voren, maar er zijn ook andere onderwerpen.
Veel van de gedichten hebben dezelfde vorm en bestaan uit negen regels. Af en toe zit er ook een korter gedicht tussen. Er wordt geen gebruik gemaakt van rijm. De gedichten klinken goed en hebben een prettig ritme. De zinnen zijn over het algemeen heel mooi en rijk qua taal.
In de gedichten klinkt veel gevoel door. De momenten waarop de gedichten gebaseerd zijn, moeten de schrijfster nog zeer helder voor de geest hebben gestaan toen ze de gedichten schreef. In sommige gedichten klinkt ook een lichte zwarte humor door.
Er wordt regelmatig gemaakt van metaforen. Hier kun je als lezer betekenis inleggen. De gedichten lijken gebaseerd op herinneringen. Omdat je als lezer niet precies weet wat deze herinneringen inhouden, is het soms zoeken naar wat een bepaalde metafoor inhoudt. Maar daardoor is er ook weer ruimte voor een eigen interpretatie en dat is alleen maar fijn.
Andere gedichten zijn meer een schets van een bepaalde situatie. Soms worden hierbij een soort associaties gebruikt. Vaak zijn deze verrassend. Dit past wel bij het motto dromen. Ook de metaforen passen bij dit motto.
Ik vind de gedichten prettig lezen en ik vind het rijke taalgebruik mooi. Soms vind ik de interpretatie van de metaforen en associaties wat moeilijker, omdat ik de achterliggende herinneringen niet ken. Maar ik vind het zeker een geslaagde bundel.
Aanvulling:
Naar aanleiding van deze post over een bundel van Pieter Nelletje, waarin ik aangaf dat ik wat moeite had om de gedichten te duiden omdat ik weinig over haar verleden weet, stuurde ze me een aantal andere bundels. Deze zal ik hieronder kort bespreken.
Oorlogsgeweld
Dit boek bestaat grotendeels uit fragmenten uit het dagboek van de vader van de schrijfster. Het beschrijft de laatste paar maanden van de tweede wereldoorlog en de bevrijding. Over de stijl kun je weinig zeggen, want het is iemands dagboek. Maar samen met fragmenten uit een ander dagboek, heeft Pieter Nelletje er een samenhangend geheel van gemaakt dat goed beschrijft hoe de eindperiode van de oorlog eruit zag. Ook lees je hierin dat ze zelf net na de oorlog opgroeide en hier enige trauma’s en later een depressie aan over heeft gehouden. Dit helpt bij de duiding van haar gedichten.
Toermalijn
Deze bundel was genomineerd voor de Granateprijs 2023, een prijs voor poezie. De gedichten zijn diverser dan in de bundel Goudoogje, zowel qua onderwerp, stijl en lengte. Ze doen meer aan literatuur denken, wat waarschijnlijk ook de reden van de nominatie was. Het taalgebruik is weer erg mooi en de gedichten lopen lekker.
Spiegel der verschrikking
Deze gedichten zijn wat duisterder van toon. Ze lijken over angsten en nare herinneringen te gaan. Er zitten ook wat gedichten bij die over de actualiteit gaan en over dingen die nu mis lijken te gaan. De gedichten ademen sfeer.
Vilein vier
Het motto van deze bundel is verbijstering. Het gaat vooral over misstanden in de wereld. De sfeer van verbijstering over verschillende soorten onrecht is ook hier voelbaar.
De stortbui voorbij
Deze bundel wijkt wat af van de andere bundels. Hij bestaat grotendeels uit fragmenten uit het dagboek van de dochter van de schrijfster, die stageliep in Indonesië. Samen met foto’s en wat korte gedichten, is het wel een mooi geheel.
Boekinformatie
Titel: Goudoogje
Auteur: Pieter Nelletje
Uitgever: Mijnbestseller
ISBN paperback 9789403719863
Verkoopprijs: Paperback €17,75
Heel hartelijk dank voor deze mooie recensie!. Groetjes, Pieternelletje Brenninkmeijer-Werners