Mijn eerste kennismaking met het werk van Natalie Koch was via het boek “De verborgen universiteit”. Omdat ik gegrepen werd door haar mooie manier van schrijven besloot ik al gauw dat ik meer van haar wilde lezen. Toen ik dan ook hoorde dat er in mei van dit jaar een nieuw boek van haar verschenen is werd ik meteen nieuwsgierig. Nu heb ik het boek dan eindelijk gelezen. In tegenstelling tot “De verborgen universiteit” heeft dit boek geen magisch/fantasy tintje.
Het verhaal
George en Dennis lijken vrienden voor het leven en zijn van plan alles uit het leven te halen wat erin zit. Wanneer ze ouder worden blijkt dit moeilijker te zijn dan het lijkt omdat er door de maatschappij van alles van ze verwacht wordt. De vrienden groeien enigszins uit elkaar en dan sterft Dennis plotseling door een mysterieus ongeluk. Na een fase van ontkenning gaat George toch herinneringen ophalen aan Dennis en probeert hij een antwoord te vinden op de vraag wat er mis ging tussen Dennis en hem. Later komt hij ook weer in contact met de moeder van Dennis, waar hij een warme band mee opbouwt.
Noortje is de dochter van Dennis en omdat ze slechts vier jaar was toen Dennis stierf, heeft ze nauwelijks herinneringen aan hem. Ze besluit dat ze zoveel mogelijk herinneringen aan Dennis wil verzamelen, ook van andere mensen, voordat deze voorgoed uit het geheugen van iedereen verdwijnen. Ondertussen worstelt ze met het feit dat haar moeder verder wil met haar leven en een nieuwe liefde vindt.
Conclusie
Ook hier valt op dat Natalie Koch een zeer goed schrijfster is. Regelmatig kom je geweldig mooie zinnen en scherpe observaties tegen. De dingen die Dennis en George tegen elkaar zeggen vond ik vaak verrassend en ze stemden me ook tot nadenken. Een voorbeeld hiervan is dat Dennis tijdens een discussie over het uitvoerige gebruik van verkleinwoorden in de Nederlandse taal het volgende zegt:
“Wij maken onze taal op maat alsof we bang zijn dat hij niet tussen onze grenzen past”.
Even later vindt George een kaart van Dennis aan zijn dochter waarop hij geschreven heeft:
“Vier ben je vandaag geworden. Ik kan je alleen maar vastleggen, je vertrouwen, je dromen en je nieuwsgierigheid die ik achter je ogen zie daar bewaren. Ik begraaf ze in je als een schat. Ook al weet ik dat je de kaart met het kruisje kwijt zult raken. Dat doen we allemaal”.
Het perspectief van het verhaal is afwisselend dat van George en dat van Noortje. George zelf leer je echter niet zo goed kennen, hij vertelt vooral het levensverhaal van Dennis. Veel van de dingen die George doet lijken in het teken van Dennis te staan. Alleen in de herinneringen aan gesprekken tussen Dennis en hemzelf geeft hij wat van zichzelf prijs. Dennis is ook degene die het vaakst aan het woord komt en die de meest briljante ideeën heeft . Af en toe is dat jammer en het zorgt er ook voor dat alles wat we over Dennis lezen gekleurd is door de enorme genegenheid die George voor Dennis voelt. Wel levert het een liefdevol portret van de inderdaad bijzondere Dennis op, dat me regelmatig raakte. Ondanks dat George zich enigszins op de vlakte houdt is er wel interactie tussen George en Dennis en deze is bijzonder goed omschreven. Ook de manier waarop de twee vrienden langzaam uit elkaar drijven is mooi verwoord.
Met Noortje voelde ik mij wat minder verbonden. Misschien komt dit doordat zij nog een kind is. Wel wordt via haar een andere kant van het verhaal belicht, die ook belangrijk is. Ook heeft zij hetzelfde scherpe observatievermogen als haar vader, zodat ook zij vaak verassende en belangrijke dingen zegt en denkt.
Ik heb zeer genoten van dit boek, zowel van het verhaal als van de schrijfstijl. Ik vind Natalie Koch een zeer bijzondere schrijfster, die ik zeker in de gaten zal houden. Ik zou dit boek zeker aanraden.
Boekinformatie
Titel: De sterren stil
Auteur: Natalie Koch
Uitgever: Querido
ISBN: 9789021443157
Verkoopprijs: € 19,95