Mijn eerste kennismaking met het werk van Natalie Koch was via het boek “De verborgen universiteit”.  Omdat ik gegrepen werd door haar mooie manier van schrijven besloot ik al gauw dat ik meer van haar wilde lezen. Toen ik dan ook hoorde dat er in mei van dit jaar een nieuw boek van haar verschenen is werd ik meteen nieuwsgierig. Nu heb ik het boek dan eindelijk gelezen. In tegenstelling tot “De verborgen universiteit”  heeft dit boek geen magisch/fantasy tintje.

Het verhaal

George en Dennis lijken vrienden voor het leven en zijn van plan alles uit het leven te halen wat erin zit. Wanneer ze ouder worden blijkt dit moeilijker te zijn dan het lijkt omdat er door de maatschappij van alles van ze verwacht wordt. De vrienden groeien enigszins uit elkaar en dan sterft Dennis plotseling door een mysterieus ongeluk. Na een fase van ontkenning gaat George toch herinneringen ophalen aan Dennis en probeert hij een antwoord te vinden op de vraag wat er mis ging tussen Dennis en hem. Later komt hij ook weer in contact met de moeder van Dennis, waar hij een warme band mee opbouwt.

Noortje is de dochter van Dennis en omdat ze slechts vier jaar was toen Dennis stierf, heeft ze nauwelijks herinneringen aan hem. Ze besluit dat ze zoveel mogelijk herinneringen aan Dennis wil verzamelen, ook van andere mensen, voordat deze voorgoed uit het geheugen van iedereen verdwijnen. Ondertussen worstelt ze met het feit dat haar moeder verder wil met haar leven en een nieuwe liefde vindt.

Conclusie

Ook hier valt op dat Natalie Koch een zeer goed schrijfster is. Regelmatig kom je geweldig mooie zinnen en scherpe observaties tegen. De dingen die Dennis en George tegen elkaar zeggen vond ik vaak verrassend en ze stemden me ook tot nadenken. Een voorbeeld hiervan is dat Dennis tijdens een discussie over het uitvoerige gebruik van verkleinwoorden in de Nederlandse taal het volgende zegt:

“Wij maken onze taal op maat alsof we bang zijn dat hij niet tussen onze grenzen past”.

Even later vindt George een kaart van Dennis aan zijn dochter waarop hij geschreven heeft:

“Vier ben je vandaag geworden. Ik kan je alleen maar vastleggen, je vertrouwen, je dromen en je nieuwsgierigheid die ik achter je ogen zie daar bewaren. Ik begraaf ze in je als een schat. Ook al weet ik dat je de kaart met het kruisje kwijt zult raken. Dat doen we allemaal”.

Het perspectief van het verhaal is afwisselend dat van George en dat van Noortje. George zelf leer je echter niet zo goed kennen, hij vertelt vooral het levensverhaal van Dennis.  Veel van de dingen die George doet lijken in het teken van Dennis te staan. Alleen in de herinneringen aan gesprekken tussen Dennis en hemzelf geeft hij wat van zichzelf prijs. Dennis is ook degene die het vaakst aan het woord komt en die de meest briljante ideeën heeft . Af en toe is dat jammer en het zorgt er ook voor dat alles wat we over Dennis lezen gekleurd is door de enorme genegenheid die George voor Dennis voelt. Wel levert het een liefdevol portret van de inderdaad bijzondere Dennis op, dat me regelmatig raakte. Ondanks dat George zich enigszins op de vlakte houdt is er wel interactie tussen George en Dennis  en deze is bijzonder goed omschreven. Ook de manier waarop de twee vrienden langzaam uit elkaar drijven is mooi verwoord.

Met Noortje voelde ik mij wat minder verbonden. Misschien komt dit doordat zij nog een kind is. Wel wordt via haar een andere kant van het verhaal belicht, die ook belangrijk is. Ook heeft zij hetzelfde scherpe observatievermogen als haar vader, zodat ook zij vaak verassende en belangrijke dingen zegt en denkt.

Ik heb zeer genoten van dit boek, zowel van het verhaal als van de schrijfstijl. Ik vind Natalie Koch een zeer bijzondere schrijfster, die ik zeker in de gaten zal houden. Ik zou dit boek zeker aanraden.

Boekinformatie
Titel: De sterren stil
Auteur: Natalie Koch
Uitgever: Querido
ISBN: 9789021443157
Verkoopprijs: € 19,95

Het verhaal

Een man van middelbare leeftijd besluit na een begrafenis niet naar de wake te gaan, maar een eindje te gaan rijden om zijn gedachten te verzetten. Onbewust rijdt hij terug naar de plek waar hij is opgegroeid. Het huis waar hij zelf woonde is ondertussen afgebroken, maar het huis van zijn jeugdvriendinnetje staat er nog. Naast dat huis ligt een vijver, waarvan zijn vriendinnetje altijd beweerde dat het een oceaan was. Als hij naast de vijver gaat zitten, wordt hij overspoeld door herinneringen aan gebeurtenissen in zijn kindertijd die hij eerder vergeten was. Als jongen heeft hij een aantal bizarre bovennatuurlijke dingen meegemaakt, die nu in volle glorie weer opduiken uit zijn geheugen.

Conclusie

Dit boek valt niet eenduidig te interpreteren of te typeren. Eerdere recensies hebben het boek al geclassificeerd als science-fiction, magisch realisme en als een onderzoek naar herinneringen. Zelf zegt Neil Gaiman het volgende: “Zelf vind ik dit een realistische roman en het is mijn overtuiging dat de wereld waarin we als kind leefden een wereld is die literaire genres overstijgt, een wereld die simpelweg bestond en waarin we ons best deden om ons staande te houden.” Persoonlijk houdt ik het erop dat de hoofdpersoon dingen heeft meegemaakt die weliswaar een bovennatuurlijke oorsprong hadden, maar dat deze dingen enigszins vervormd zijn geraakt doordat ze geïnterpreteerd werden door een toen slechts zevenjarige hoofdpersoon.

De schrijfstijl van dit boek is vrij simpel en sluit daarmee perfect aan op de leefwereld van een zevenjarige. Zodra de herinneringen van de volwassen hoofdpersoon beginnen wordt je echt meegesleept in de belevingswereld van een kind. Net als het kind in het verhaal besef je opeens dat sommige dingen die volwassenen als vanzelfsprekend zien, voor een kind vrij wonderlijk zijn. Ook kun je helemaal meegaan in de waarschijnlijk niet altijd accurate, maar voor een kind wel logische interpretatie van de gebeurtenissen.

Dit is een boek dat bij vlagen erg spannend en af en toe zelfs horrorachtig is, maar tegelijkertijd ook een verhaal vol tederheid en liefde vertelt. De eigengereide en intelligente jongen vanuit wiens standpunt een groot deel van het verhaal verteld wordt is eigenlijk de perfecte hoofdpersoon voor dit verhaal. Hij slaat zich vol vastberadenheid en daadkracht door alle tegenslagen heen en levert tussendoor scherpe analyses af van de wereld om hem heen. In eerste instantie probeert hij zicht terug te trekken als hij bang wordt, maar wanneer dit hem onmogelijk wordt gemaakt vecht hij moedig terug.

Het einde vond ik uitzonderlijk goed en het laat de lezer met een warm gevoel, maar ook vol verwondering achter.

Dit is een vrij wonderlijk verhaal waarvan niet altijd duidelijk wat waar is en wat niet. In ieder geval wordt duidelijk dat de waarheid niet voor iedereen hetzelfde betekent. Het boek laat voldoende ruimte voor de lezer om er zelf betekenis aan te geven. Je kunt het verhaal ook over je heen laten komen zonder er per se een betekenis aan te willen verbinden.

Ik vond dit een heel mooi en integer boek. Let trouwens vooral eens op de cover, die is ook prachtig. Ik twijfelde in eerste instantie of ik dit boek wel wilde lezen, omdat het enige andere boek dat ik van Neil Gaiman gelezen heb, namelijk Amerikaanse Goden, me totaal niet aansprak. Maar ik ben blij dat ik het toch heb geprobeerd.

Boekinformatie
Titel: De oceaan aan het einde van het pad
Auteur: Neil Gaiman
Uitgever: Boekerij
ISBN: 9789022568682
Verkoopprijs: € 18,95

Het verhaal

Jacob, de zoon van Lucille en Harold Hargrave, is in 1966 op achtjarige leeftijd verdronken. Maar kortgeleden stond hij opeens weer voor hun deur, nog steeds acht jaar oud en in goede gezondheid. Jacob is niet de enige waarbij dit gebeurt. Over de hele wereld duiken plotseling mensen op die al jaren dood waren. Deze “teruggekeerden”  zien er precies zo uit als vlak voor hun overlijden en hebben ook nog steeds dezelfde leeftijd. Op een gegeven moment loopt hun aantal zo hard op dat er meer teruggekeerde doden dan levenden op de wereld dreigen te komen. Het verschijnsel is niet meer te negeren, dus iedereen moet kiezen hoe hij op deze situatie reageert.

Conclusie

Het viel me op dat dit meer een onderzoek is naar wat er zou kunnen gebeuren als mensen weer op konden staan uit de dood, dan dat het echt een verhaal is. Het komt op de een of andere manier niet over als een normaal verhaal met een begin, midden en eind. Er wordt ook nauwelijks achtergrondinformatie gegeven, de situatie met de teruggekeerden is er gewoon. Het lijkt daarom meer een filosofie of iets dergelijks. Wel is het heel interessant.

Het boek is heel vlot geschreven in een simpele, maar doeltreffende stijl.  De hoofdpersonages vertegenwoordigen verschillende meningen die je kunt vormen als de doden opeens terug zouden keren. Zo heb je uiteraard mensen die heel blij zijn dat hun geliefde kind/partner/ouder weer terug is. Maar er zijn ook mensen die twijfelen of deze teruggekeerde mensen wel echt zijn, of ze misschien gevaarlijk zijn en wat er gebeurt als ze een overgrote meerderheid gaan vormen. De overheid lijkt in ieder geval het standpunt in te nemen dat het minderwaardige mensen zijn.

De teruggekeerden zelf komen ook aan het woord maar omdat ze zich niets meer herinneren van de tijd tussen hun dood en hun terugkeer, heb je daar niet zoveel aan. De reactie van de “normale” mensen op de teruggekeerde mensen is veel interessanter. Wanneer steeds meer mensen zich bedreigd gaan voelen door het steeds grotere aantal teruggekeerden treffen ze soms extreme maatregelen. Dit is soms bijna eng om te lezen, maar je weet dat mensen dit soort dingen waarschijnlijk inderdaad zullen doen als ze denken dat ze in gevaar zijn. Gelukkig zijn er ook veel vreugdevolle en liefdevolle scenes in het boek.

Als je dit boek puur als een verhaal wilt zien, denk ik dat je iets zult missen. Als filosofie is het echter zeer geslaagd. Het is ook best een origineel idee om te schrijven over wat er zou gebeuren als mensen terug konden keren uit de dood. De verschillende gezichtspunten worden in begrijpelijke taal naar voren gebracht. Verder is dit vooral een boek om over na te denken en persoonlijk hou ik daar erg van.

Boekinformatie
Titel: De teruggekeerden
Auteur: Jason Mott
Uitgever: Harlequin Holland 
ISBN: 9789034753212 
Verkoopprijs: € 12,95

Het verhaal

Jonas Bicker leek als kind een echte held. Hij haalde de meest gewaagde streken uit en was letterlijk nergens bang voor. Dan blijkt echter dat hij lijdt aan het Urbach-Wiethe syndroom. Hierbij is het deel van de hersenen dat angst kan voelen, blijvend uitgeschakeld. Jonas kan dus simpelweg niet bang zijn.

Het lijkt dan wel fijn om nooit bang te hoeven zijn, maar het levert voor Jonas vooral veel problemen op. Hij kent bijvoorbeeld ook geen schaamte en doet dus sociaal onaangepaste dingen. Ook kan hij zich in veel situaties niet in anderen inleven en bezit hij ook geen instinct dat hem waarschuwt voor gevaar. Hij moet dus steeds bewust nadenken over wat hij wel en niet kan doen.

Als blijkt dat het niet kunnen voelen van angst ook behoo
rlijk in de weg kan staan bij het liefhebben van andere mensen en het onderhouden van relaties is Jonas het zat. Hij gaat op een zoektocht naar zijn angst. Koste wat kost wil hij zijn angst dwingen om tevoorschijn te komen en in deze zoektocht gaat hij soms heel ver.

Conclusie

Ik heb, met mijn voorkeur voor psychologie en andere zaken, gesmuld van dit verhaal. Het is verbazingwekkend wat voor grote gevolgen het ontbreken van angst kan hebben. Angst is duidelijk niet alleen een vervelende, negatieve emotie. Voor heel veel dingen in het leven is angst juist ontzettend nuttig.

In het eerste deel van het boek wordt naast het stellen van de diagnose vooral de invloed van het Urbach Wiethe syndroom op het dagelijks leven beschreven. In het tweede deel loopt Jonas tegen problemen in de liefde aan en ontdekt hij kanten aan zijn ziekte/stoornis die hij nooit had verwacht. Ook wordt wordt meer ingegaan op de filosofische kant van angst in zijn algemeen. Er onstaan tussen hem en een studiegenoot hele gesprekken over het nut van angst en de oorsprong van angst. In het derde deel gaat Jonas letterlijk op zoek naar zijn angst, door zichzelf in allerlei situaties te manoeuvreren‎ die normaal gesproken angst zouden oproepen. Ook bestudeert hij angst bij andere mensen.

Alle drie de delen zijn op hun eigen manier interessant. Het derde deel greep me wel het meest aan, omdat Jonas tot het uiterste gaat om zijn angst te leren kennen. Af en toe dreigt hij daarbij zichzelf dusdanig uit het oog te verliezen dat ik zelf mijn hart vasthield. De discussies over existentiële angst in deel twee waren soms wat moeilijk te volgen. Dat komt doordat ze nogal filosofisch van aard zijn. Jonas heeft hier zelf overigens ook de grootste moeite mee. Waarschijnlijk zijn de discussies op sommige punten ook expres wat onduidelijk gehouden, omdat de studiegenoot van Jonas het meest aan het woord is. En deze man heeft de neiging zichzelf kwijt te raken in zijn theorieën.

Het syndroom van Jonas wordt op alle mogelijke manieren bekeken. Het beeld dat we van Jonas krijgen is dus zeer volledig. De schrijfstijl is dusdanig dat je heel erg met Jonas gaat meeleven. Op de punten waarop het mis dreigt te gaan met Jonas schrik je dus daadwerkelijk. Ondertussen ziet Jonas zelf uiteraard het probleem niet eens. Het einde van het boek is ook erg aangrijpend.

Ik vond dit een goed verhaal met een bevredigend einde. Ook werd er goed beschreven wat het Urbach-Wiethe syndroom betekent voor iemand die dit heeft. Door de discussies in deel twee kun je ook nog wat leren over je eigen angst. Een veelzijdig boek dus.

Boekinformatie
Titel: De angstjager
Auteur: Joris van Os
Uitgever: Uitgeverij de Brouwerij
ISBN:  9789078905660
Verkoopprijs: € 19,95

Het verhaal

Rechter Teoh Yun Ling keert na haar pensioen terug naar het landgoed Yugiri in Malaya, waar ze een groot deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Ze vecht tegen een ziekte die haar langzaam dement zal maken. Voor het te laat is, probeert ze zoveel mogelijk herinneringen vast te leggen. Ze voert de lezer mee naar haar tijd in een Japans concentratiekamp. In dit kamp is haar zus overleden en Yun Ling heeft haar beloofd een japanse tuin voor haar aan te leggen, waar haar zus, ondanks wat de Japanners haar aandeden, altijd van is blijven dromen.

Yun Ling komt terecht bij Aritomo, de voormalige hovenier van de Japanse keizer. Hij woont ook op Yugiri en heeft daar een grote tuin die zijn levenswerk vormt. Aritomo biedt aan Yun Ling als leerling aan te nemen, zodat ze later zelf een tuin kan aanleggen voor haar zus. Ondanks de enorme afkeer van Japanners die Yun Ling heeft ontwikkeld, groeit er een vriendschap tussen haar en Aritomo.

Op de achtergrond woedt de onafhankelijkheidsstrijd waardoor Malaya later deel zal gaan uitmaken van Maleisië. Een aantal keer wordt Yun Ling tegen haar zin hardhandig met deze strijd geconfronteerd.

Conclusie

Dit boek is prachtig geschreven. Het verhaal ontvouwt zich in een heel kalm tempo en zit vol prachtige zinnen. Beschrijvingen van gebeurtenissen zijn vaak wel indirect, je moet vaak zelf hints samenvoegen om te begrijpen wat er gebeurt. Daardoor moet je goed op blijven letten, want je mist al gauw iets belangrijks. Het is dus geen boek dat je makkelijk even tussendoor leest.

Omdat het verhaal in een langzaam tempo wordt verteld, is dit boek niet voor iedereen geschikt. Sommige mensen houden van verhalen waar de actie vanaf spat en waarin je zo snel mogelijk te weten komt wat er in het verhaal aan de hand is. Als je zo iemand bent is dit verhaal niets voor jou. Het verhaal is wat dromerig, niet al te concreet omschreven en het roept ook meer vragen op dan er beantwoord worden. Als je echter bereid bent je kalm mee te laten voeren door dit verhaal, zul je er erg van genieten. En passant kom je ook nog aardig wat te weten over de geschiedenis van Malaya/Maleisië en over de Japanse tuinkunst.

Ondanks dat de vertelstijl van de hoofdpersoon Yun Ling emotioneel wat onderkoeld is, kun je je als lezer toch goed inleven in haar. Je  gaat haar al gauw sympathiek vinden, ook al is ze wat rigide en star. Je kunt ook goed begrijpen hoe ze zo geworden is.

Het boek heeft een erg open einde. Aan de ene kant is het wel jammer dat je aan het eind van het boek zo weinig antwoorden krijgt, aan de andere kant past dat ook wel bij het verhaal. De hoofdpersonen hebben iets mysterieus over zich en dat houden ze vast tot aan het eind.

Tan Twan Eng is een zeer goede verteller die een boek heeft geschreven waar redelijk veel verhaallijnen in zitten, terwijl je niet het gevoel krijgt dat het onoverzichtelijk wordt of dat er teveel gebeurt. Juist omdat Yun Ling een vrij koele persoonlijkheid heeft, kunnen dramatische gebeurtenissen ook zo verteld worden dat het niet sentimenteel wordt. Tan Twan Eng heeft in mijn ogen dus zowel de verhaallijnen als de hoofdpersoon goed gekozen.

Boekinformatie
Titel: De tuin van de avondnevel
Auteur: Tan Twan Eng
Uitgever: Xander uitgevers
ISBN: 9789401600422
Verkoopprijs: € 19,95 (ebook tijdelijk voor €2,99)

Het verhaal

Vijf jaar na het overlijden van zijn vrouw heeft Boris het verlies nog totaal niet verwerkt. Op een dag komt hij de jonge onderzoekster Emily tegen, die hem vertelt over een nieuwe drug die creativiteit zou opwekken. Boris wil deze drug graag proberen, omdat hij daarmee de herinnering aan zijn vrouw weer levend zou kunnen maken. Hij steelt daarom een doosje prototype-pillen uit de tas van Emily. Daarna lopen de gebeurtenissen echter heel anders dan verwacht.

Conclusie

Het boek bestaat uit drie componenten. Het eerste component bestaat uit herinneringen van Boris aan zijn overleden vrouw Alma. Deze zijn heel mooi beschreven en bezorgen de lezer een gevoel van ontroering. De liefde tussen Boris en Alma was heel sterk en vol romantiek. Uiteraard romantiseert Boris deze liefde nog verder, maar je kunt aan de verhalen van Boris zien dat het inderdaad goed zat tussen de twee geliefden.

De tweede component van het boek bestaat uit hallucinaties van Boris, die meestal over Emily gaan. Hij crëeert een volledig nieuwe Emily. Door middel van deze verhaallijn vertelt de schrijver wat er gebeurt als een relatie niet zo perfect verloopt. Deze verhaallijn wordt steeds grimmiger en eindigt in een briljante, huiveringwekkend spannende scène waarin Boris letterlijk moet vechten tegen de door hem gecrëeerde Emily. Dit vond ik eigenlijk de leukste verhaallijn om over te lezen. De hallucinaties worden zo beschreven dat je er als lezer in meegaat en zelf ook begint te twijfelen of wat Boris ziet nu waarheid is of niet.

De derde component van het boek bestaat uit een portie stevige kritiek op de consumptiemaatschappij. Daar komt de titel van het boek ook vandaan. Vaak wordt de kritiek verpakt in herinneringen aan discussies tussen Boris en Alma. Soms mijmert Boris ook gewoon voor zich uit of gaat met een innerlijke stem in discussie. Vaak zijn de observaties van Boris (of Alma uit de herinnering van Boris) erg grappig. Ze zetten je in ieder geval wel aan het denken, vooral ook omdat Boris zijn meningen goed beargumenteert.

Deze drie componenten vormen een heel interessante mix van verhaalelenmenten. Deze worden vervolgens afgesloten door een zeer onverwachts, maar ook erg mooi einde. Tussen de drie componenten van het boek door zweeft nog een vierde, korte verhaallijn over een mysterieuze mailer die Boris nogal opvallende theorieen toestuurt. Deze verhaallijn is eigenlijk iets te kort en te afwijkend om goed tussen de andere te passen. De ontknoping ervan is dan wel weer mooi.

Al met al vond ik dit een zeer mooi en zeker ook compleet verhaal. Alle kanten van het verhaal die ik belicht zou willen zien, werden ook daadwerkelijk belicht. Daardoor sloeg ik het boek met een tevreden gevoel dicht en ik hoop dat de lezers na mij dit ook zullen doen.

Boekinformatie
Titel: Bobby Ewing Blues
Auteur: Philippe Diepvents
Uitgever: Uitgeverij de Brouwerij
ISBN: 9789078905639
Verkoopprijs: € 19,95

Het verhaal

Acht mensen komen bij elkaar in een schoolgebouw voor de opnames van een televisieprogramma. Dan klinkt er opeens een harde knal. Op bevel van de autoriteiten gaan ramen, deuren en gordijnen dicht. De mensen zitten opgesloten in het gebouw. Na enkele dagen wordt duidelijk dat dit een heel ernstige situatie is, die wel eens heel lang zou kunnen gaan duren. Ook wordt duidelijk dat naar buiten gaan geen optie is, omdat het buiten erg gevaarlijk is.

Door de ogen van Merel, een tv-redactrice, zien we hoe de groep mensen zich staande moeten houden in een rampzalige situatie zonder zekerheden, terwijl ze ook nog eens opgesloten zijn in een klein gebouw. En de voedselvoorraad slinkt.

Conclusie

Het grootste gedeelte van het boek is zeer goed geschreven. In het begin heerst er onder de schoolbewoners nog een gevoel van solidariteit. Naarmate de voorraden slinken en de mensen langer op elkaars lip hebben gezeten neemt de rivaliteit tussen de bewoners echter toe. Op een gegeven moment wordt het ieder voor zich.

De groepsprocessen die zich afspelen in de steeds dramatischer wordende situatie worden heel goed beschreven. De reacties van de schoolbewoners zijn ook goed voorstelbaar, hoe heftig en moreel verwerpelijk ze ook soms zijn. Naarmate de situatie nijpender wordt, accepteer je meer van de hoofdpersonen.

Op een gegeven moment onstaat er een gevoel van dreiging dat je niet meer loslaat. Je voelt de beklemmende sfeer waartegen de schoolbewoners moeten vechten. Door de vlotte schrijfstijl ga je redelijk snel door het verhaal heen. De voelbare dreiging maakt het verhaal ook spannend, zodat je het boek het liefst in één ruk uit wilt lezen.

Er zitten mijns inziens wel twee nadelen aan het verhaal. Ten eerste is het niet chronologisch beschreven en spring je steeds van het begin van het verhaal naar de periode aan het eind van het verhaal. Dit vond ik vooral erg storend en ook niet echt nuttig. Ten tweede zitten er passages in het verhaal waarin Merel nadenkt over de situatie voor de ramp. Ze beschrijft deze aan een jij figuur (ik zal niet zeggen wie dat is) en ze maakt daarbij gebruik van psychologische theorieen die ze zelf verzint. Ik vond deze theorieen vaak vergezocht en niet geloofwaardig. Deze passages hadden er van mij niet in hoeven te zitten.

Over het algemeen vond ik dit echter een heel interessant boek. Vooral de manier waarop de hoofdpersonen op elkaar reageren vond ik zeer goed beschreven. Ik ben zeker benieuwd geworden naar andere boeken van deze schrijfster.

Boekinformatie
Titel: Alles wat er was
Auteur: Hanna Bervoets
Uitgever: Atlas Contact 
ISBN: 9789025440374
Verkoopprijs: € 19,95