Het verhaal

Odette, Clarice en Barbara Jean zijn drie vriendinnen die samen opgroeien in de jaren zestig in een klein stadje in het Zuiden van de VS. Ze ontmoeten elkaar zo vaak ze kunnen in Earls All-You-Can- Eat. Het leven is voor geen van hen makkelijk, maar de stoere Odette sleept de drie meiden overal doorheen. Veertig jaar later, als Odette zelf weer voor een heftige strijd komt te staan, kijkt ze terug op haar leven en haar vriendschap met Clarice en Barbara Jean.

Conclusie

Hoewel het verhaal genoeg moeilijke momenten kent, blijft de toon optimistisch en bij vlagen humoristisch.  Odette is een stoere vrouw die niet snel teneergeslagen raakt. Daarom krijg je echt een positief gevoel bij dit verhaal.

De hoofdpersonen zijn heel goed uitgewerkt en hebben ook echt een eigen karakter. Het is fijn dat je hen zowel in hun jongere jaren als op oudere leeftijd leert kennen. Het zijn stuk voor stuk geweldige vrouwen, die op hun eigen wijze met hun problemen omgaan en daarin ook een groei doormaken.

De drie vriendinnen zijn gekleurd en leven in een tijd waarin rassendiscriminatie aan de orde van de dag is.  Meestal krijgen zij hier slechts zijdelings mee te maken, alleen Barbara Jean wordt hier rechtstreeks door geraakt. Toch is het interessant om te lezen wat voor problemen openlijke rassendiscriminatie nog tot ver in de vorige eeuw voor sommige mensen veroorzaakten. Uiteraard zullen er nog steeds vele mensen zijn die door al dan niet openlijke discriminatie beperkt worden.

De stukken die uit het oogpunt van Odette zijn geschreven zijn overigens in de eerste persoon enkelvoud (ik-vorm) geschreven. De stukken die over de andere dames gaat zijn echter in de derde persoon geschreven. Hoewel dit verhaaltechnisch waarschijnlijk juist is, had ik zelf liever gezien dat er drie point of views in ik-vorm waren geweest. Ik raakte af en toe wat verward door de wisseling in schrijfstijl.

Ook de Nederlandse titel vind ik niet zo goed gekozen. Ten eerste wordt datgene dat Odette niet vertelde al aan het begin van het boek bekend en ten tweede is dat zeker niet het enige waar het boek om draait. Het vormt slechts de aanzet tot het verhaal.

Het boek eindigt optimistisch en dat past ook bij de levensinstelling van de drie vrouwen. Dat hiervoor een aantal vrij grote toevalligheden nodig waren vond ik niet zo erg.

Ik vond dit een fijn boek om te lezen en werd geïnspireerd door de manier waarop de hoofdpersonen op bepaalde situaties reageerden. Ik hoop dat andere lezers dit ook zullen vinden.

Boekinformatie
Titel: Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist)
Auteur: Edward Kelsey Moore
Uitgever: De Fontein
ISBN: 9789032513481
Verkoopprijs:  € 18,95
Voor meer informatie en bestellen zie: http://www.uitgeverijdefontein.nl/romansenspanning/boek/wat-odette-niet-vertelde-maar-james-allang-wist/

Het verhaal

Als beeldend kunstenaar Odiel na haar broer en haar moeder ook nog haar vader verliest, ziet ze het leven totaal niet meer zitten. Ze heeft geen idee meer hoe ze invulling moet geven aan haar leven. Dan besluit ze te vertrekken naar een afgelegen Schots eiland, genaamd Hoy. Ze hoopt daar haar op hol geslagen gedachten weer te kunnen ordenen en de stilte in zichzelf te hervinden.

Als ze op het eiland is hoort ze een verhaal over Alea, een meisje dat jarenlang door haar moeder opgesloten zou zijn. Alleen gelooft geen van de eilandbewoners nog daadwerkelijk in het bestaan van Alea. Het meisje zou alleen in haar moeders hoofd bestaan. Bang geworden door een eerdere gebeurtenis in haar leven, besluit Odiel op zoek te gaan naar Alea om te zien of ze hulp nodig heeft. Het kan echter zo maar zijn dat ze meer vindt dan naar waar ze op zoek was.

Conclusie

Dit is een boek met vele lagen en veel symboliek. Odiel zoekt in eerste instantie alleen stilte maar wordt gedurende het verhaal geprikkeld om op zoek te gaan naar nog veel meer dingen. Zo vindt ze onder andere ook acceptatie, vriendschap en haar eigen spiritualiteit. Qua symboliek is er een schaap dat Odiel weer het gevoel geeft nodig te zijn op de wereld en zijn er ook dingen als een gebroken spiegel en een kopje met een barst die een heel eigen verhaal te vertellen hebben. Veel dingen kunnen door de lezer op zijn of haar eigen wijze worden geïnterpreteerd.

De eerder genoemde spiritualiteit neemt een belangrijke plaats in het boek in. Twee bijzondere mensen in het boek dagen Odiel uit om over dit thema na te denken. Ondanks Odiels aanvankelijke verzet (“daar heb je weer zo’n Boeddhist”), helpen bepaalde spirituele concepten haar uiteindelijk toch het leven te accepteren en haar extreme angst voor de dood kwijt te raken. Een mooi gegeven voor mensen die hiervoor openstaan. Een eerste kennismaking met deze concepten vond voor Odiel overigens al plaats via een muzieknummer dat ze erg mooi vond. De twee vrienden helpen haar slechts haar eigen gedachten verder uit te werken.

Ook voor minder spiritueel ingestelde mensen heeft dit boek veel te bieden. Zo is er de vriendschap met de bijzondere Dylan en de zoektocht naar Alea, die iets heel anders oplevert dan Odiel ooit had kunnen bedenken.

De schrijfstijl is vlot. De woordkeus zorgt af en toe voor een positieve verrassing. Soms verwacht je een bepaalde omschrijving niet, maar blijkt deze wonderwel te passen in het verhaal.

Ik vind dit een bijzonder boek met verrassende thema’s. De verschillende lagen van het verhaal passen mooi in elkaar. Het boek zal dan ook waarschijnlijk veel mensen aanspreken.
Met dank aan uitgeverij de Brouwerij voor het recensie-exemplaar

Boekinformatie
Titel: Alea
Auteur: Ria Schopman
Uitgever: Uitgeverij de Brouwerij
ISBN: 9789078905721
Verkoopprijs:  € 18,95
Voor meer informatie en bestellen zie: http://www.uitgeverijdebrouwerij.nl/alea/

Het verhaal

In dit boek wordt een amateur musicalgezelschap gevolgd dat de musical “Pippin” wil opvoeren. Een deel van de hoofdrol gaat naar de decorbouwer van de groep, die nu ook wel eens een rol wil spelen. Helaas pakt dit niet bepaald uit zoals de bedoeling was. Als de regisseur dan ook nog eens besluit een gewaagd nieuw einde voor het stuk te schrijven is het drama compleet.

Conclusie

Ondanks dat het boek niet erg dik is, is het de schrijver toch gelukt om meerdere lagen in het verhaal te verwerken. Zo hebben we het groepsproces tijdens de repetities dat vol jaloezie en steken onder water zit. Daarnaast volgen we de gedachtengang van de regisseur over de bedoeling van het stuk en de psyche van de hoofdpersoon. En via de gedachten van de regisseur komen we ook nog het nodige te weten over de psyche van de hoofdrolspeler (niet te verwarren met de hoofdpersoon in het stuk) en over die van de regisseur zelf. Deze verhaallijnen lopen ook nog naadloos in elkaar over.

In de proloog schemert het dramatische einde van het boek al flink door. Dat kun je vervelend vinden, maar het zorgt wel dat je het hele boek lang een onderhuidse spanning voelt. Er hangt een sfeer van naderend onheil over het verhaal. Dat maakt het verhaal erg bijzonder en constant vraag je je af of je nu op het verkeerde been gezet wordt of niet. Uiteindelijk zet het slot van het boek toch nog een aantal gebeurtenissen uit het begin van een verhaal in een ander perspectief.

Er wordt in het boek vrij veel gebruik gemaakt van dialogen. Daardoor kun je de totstandkoming van het toneelstuk en de hindernissen waar de hoofdpersonen tegenaan lopen goed volgen.

Het boek is geschreven vanuit het standpunt van de regisseur. De regisseur voert naast de dialogen met de spelers van de musical ook dialogen met zijn vrouw thuis. Daardoor ontstaan er een tweede standpunt, waardoor het verhaal soms van een andere kant belicht kan worden. Ik vind dit wel een originele aanpak.

Het verhaal is dus kort (iets minder dan 180 pagina’s), maar bijzonder krachtig. Dit heeft de schrijver goed gedaan.

Met dank aan Uitgeverij de Brouwerij voor het opsturen van het recensie-exemplaar.

“Pippin” is een bestaand stuk, geschreven door Stephen Schwartz en Roger O. Hirson. 

Boekinformatie
Titel: Wie vleugels heeft
Auteur: Gerrit Hoogstraaten
Uitgever: Uitgeverij de Brouwerij
ISBN:  9789078905738
Verkoopprijs:  € 18,95
Voor meer informatie en bestellen zie: http://www.uitgeverijdebrouwerij.nl/wie-vleugels-heeft/

Het verhaal

Op de vooravond van een grote expositie, waarin haar schilderijen tentoongesteld zullen worden, kijkt Els terug op haar leven. Haar leven is bepaald niet makkelijk geweest. Als kind werd ze mishandeld door haar vader. Later ontmoette ze een aantal foute mannen, die misbruik van haar maakten. Een van hen dwong haar zelfs de prostitutie in. Van deze man krijgt ze ook twee kinderen, die behoorlijk moeilijk opvoedbaar blijken te zijn. Als klap op de vuurpijl krijgt ze ook nog borstkanker.

Momenteel, vijf jaar na haar laatste behandeling tegen de borstkanker,  gaat het goed met Els en is ze een veelgevraagd portretschilderes.

Dit boek is niet door Els zelf geschreven maar door Cora Frowijn. Zij is na het volgen van een opleiding Sociaal Pedagogische hulpverlening gaan werken bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Eerder schreef zij al een boek dat is gebaseerd op interviews met gedetineerden die op het punt stonden om vrijgelaten te worden. Ook Frambozentuin is gebaseerd op een uitgebreid interview, dit keer met de hoofdpersoon Els.

Conclusie

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en wordt dus vanuit het standpunt van Els verteld. Zij lijkt haar leven echter met een zekere afstand te bekijken. Voor de lezer is dit fijn omdat hij of zij nu niet wordt meegezogen in een maalstroom van emoties. De afstand is ook niet zo groot dat er geen gevoelens meer verwoord worden. Ik vind dat er door Cora Frowijn in dit boek een goede balans is gevonden tussen objectiviteit en medeleven. Af en toe vroeg ik me wel af wat het standpunt van de andere hoofdpersonen zou zijn. Maar er zijn bij dit verhaal zo veel mensen betrokken dat het waarschijnlijk ondoenlijk zou zijn om ook hen allemaal aan het woord te laten.

Het verhaal wordt in vrij korte zinnen verteld, zonder al te uitgebreid in te gaan op details. Dit leest erg prettig. Het doel van het boek is het verhaal van Els vertellen en dat wordt zonder opsmuk gedaan. Els is een prettige hoofdpersoon die heel goed doorheeft wat er allemaal met haar is gebeurd en een heel goede kijk heeft op de oorzaken van de gebeurtenissen in haar leven. Het is fijn om te lezen dat ze zichzelf nu overtroffen heeft en losgekomen is van haar vervelende verleden.

Over het verhaal zelf is weinig te zeggen omdat het waargebeurd is en er aan de gebeurtenissen niets veranderd kan worden. Cora Frowijn heeft het verhaal van Els op een doeltreffende en respectvolle manier verwoord. Ik vind dit een geslaagd boek en ik hoop dat het met Els goed blijft gaan en er wat meer geluk in haar leven komt.

Met dank aan uitgeverij de Brouwerij voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Boekinformatie
Titel: Frambozentuin
Auteur: Cora Frowijn
Uitgever: Uitgeverij de Brouwerij
ISBN: 9789078905684
Verkoopprijs:  € 19,95

Dit is het tweede boek van Ellen Lina. Haar eerste boek was een chicklit genaamd Vasthouden!. Ooit zal ik je weer zien is ondanks het predicaat liefdesroman op de cover een wat serieuzer verhaal, al gaat het wel degelijk over liefde.

Het verhaal

Julia en Sean kennen elkaar al bijna hun hele leven en hebben al jaren een relatie. Ze zijn zelfs verloofd. Dan gebeurt er een drama waardoor ze in rap tempo uit elkaar groeien. Om zijn verdriet te vergeten, neemt Sean zijn toevlucht tot de drank. Hierdoor wordt hij geweldadig en dat drijft het stel nog verder uit elkaar.

Dan ontmoet Julia Ryan en tegen haar zin raakt ze verliefd op hem. Maar ze blijft het gevoel hebben dat ze hem ergens van kent en dat hij iets voor haar achterhoudt. En ze kan Sean na al die jaren niet zomaar loslaten.

Conclusie

Het eerste wat me opviel aan dit boek is dat de dialogen zo natuurlijk verlopen. Alles wat de hoofdpersonen zeggen past bij hun karakter en de situatie waarin ze zich bevinden. Ook als ze iets doen of zeggen wat verrassend is, past dit volledig bij hun karakter. Dit vond ik persoonlijk erg fijn. Zo leer je de hoofdpersonen goed kennen en kun je je makkelijk in hen inleven, zelfs als ze iets doen wat je zelf nooit zou doen. Af en toe had ik het gevoel dat ik toeschouwer was bij bepaalde discussies, in plaats van slechts een lezer op afstand.

Wat precies de dramatische gebeurtenis is waardoor Julia en Sean in de rouw zijn wordt pas later in het verhaal duidelijk. Hierdoor blijf je je vol spanning afvragen wat er toch gebeurd kan zijn waardoor ze zo vreselijk verdrietig zijn. Ik had wel een vermoeden wat de gebeurtenis was, maar het bleek uiteindelijk net iets anders in elkaar te zitten dan ik dacht. Ik kwam in de buurt, maar werd toch verrast door dit onderdeel van het verhaal.

In dit boek wordt ook duidelijk gemaakt dat mannen die gewelddadig zijn dit niet altijd uit puur sadisme doen. Er wordt in dit boek pijnlijk duidelijk gemaakt dat een gevoel van onmacht zich ook makkelijk kan uiten in gewelddadig of anderszins ongewenst gedrag. Ik vond het erg verfrissend dat Sean niet als pure slechterik wordt weggezet en dat je hem zelfs min of meer kunt begrijpen als lezer.

De brieven van de moeder van Julia die tussen de hoofdstukken staan vond ik erg mooi. Af en toe zijn ze wel erg wrang, omdat je weet wat er daarna is gebeurd. Ik vond het erg mooi dat Julia de moed vindt om uiteindelijk brieven terug te gaan schrijven aan haar inmiddels overleden moeder.

Zowel de schrijfstijl als het verhaal hebben veel indruk op me gemaakt. Het verhaal is beladen en dat maakt het niet altijd makkelijk om het te lezen. Soms moest ik het boek even wegleggen omdat ik te veel geraakt werd door het verhaal, ook al is niet alles wat er gebeurt kommer en kwel. Er gebeuren ook heel mooie dingen in het verhaal. Dit boek is in ieder geval zeer de moeite waard om te lezen.

Met dank aan uitgeverij Ellessy en Ellen Lina voor het recensie-exemplaar. 

Boekinformatie
Titel: Ooit zal ik je weer zien
Auteur: Ellen Lina
Uitgever: Ellessy
ISBN: 9789086602407 
Verkoopprijs: € 19,50

Dit boek is gebaseerd op een Zuid-Afrikaans volksverhaal. De schrijver heeft elementen aan het verhaal toegevoegd om er een soepel lopende roman van te maken. Het originele verhaal bestaat slechts uit enkele bladzijden.

Het verhaal

Het verhaal speelt zich af rond het jaar 1900. De familie de Beer heeft op tragische wijze de moeder van het gezin verloren. Om de herinneringen te ontvluchten sluit vader Herman zich samen met zijn twee zoons en zijn dochtertje Rachel aan bij een Boerenkonvooi dat op weg is naar de goudmijnen.

Onderweg raakt hun huifkar zwaar beschadigd en wordt de familie gedwongen langere tijd door te brengen op de boerderij van de familie Lundeth. Als de spanningen oplopen neemt vader Herman een besluit dat rampzalige gevolgen heeft
.
Conclusie

Het is de schrijver goed gelukt om een volwaardige roman te maken van de flarden van een bekend volksverhaal die hij gevonden heeft. De hoofdpersonen komen echt tot leven, omdat het verhaal met veel aandacht geschreven is.

Een mooie toevoeging aan het verhaal vond ik dat de jonge Rachel boodschappen opvangt van de plantenwereld om haar heen. Voor haar vertelt iedere plant en bloem een verhaal en deze boodschappen helpen haar door moeilijke momenten heen. Het moment dat haar letterlijk de weg gewezen wordt door een spoor van bloemen vond ik wel wat minder geloofwaardig.

De worstelingen van Rachel, haar vader en haar broers worden zeer geloofwaardig beschreven. Het is niet moeilijk om te begrijpen waarom de hoofdpersonen in het boek doen wat ze doen. Uiteraard ben je het als lezer niet altijd met hun acties eens, maar je leeft wel met ze mee en begrijpt waar ze mee bezig zijn.

Ondanks de soms wat onhandige of zelfs vrij brute acties van de hoofdpersonen voel je als lezer toch de liefde die de leden van het gezin voor elkaar voelen. Ondanks de niet geheel positieve afloop hield ik toch een warm gevoel over aan het verhaal. Het is ook zeker een verhaal van hoop.

Ik vind dit zeker een boek om aan te raden, zowel voor liefhebbers van historische boeken als liefhebbers van andere genres. Naast de historische context biedt het boek ook verhaal over rouwverwerking, liefde en opoffering.

Dit boek heb ik gelezen voor de Mozaïek meelezersclub. 

Boekinformatie
Titel: Kleine Rachel
Auteur: Brett Michael Innes
Uitgever: Mozaïek
ISBN: 9789023994480
Verkoopprijs: € 17,90

Mijn eerste kennismaking met het werk van Natalie Koch was via het boek “De verborgen universiteit”.  Omdat ik gegrepen werd door haar mooie manier van schrijven besloot ik al gauw dat ik meer van haar wilde lezen. Toen ik dan ook hoorde dat er in mei van dit jaar een nieuw boek van haar verschenen is werd ik meteen nieuwsgierig. Nu heb ik het boek dan eindelijk gelezen. In tegenstelling tot “De verborgen universiteit”  heeft dit boek geen magisch/fantasy tintje.

Het verhaal

George en Dennis lijken vrienden voor het leven en zijn van plan alles uit het leven te halen wat erin zit. Wanneer ze ouder worden blijkt dit moeilijker te zijn dan het lijkt omdat er door de maatschappij van alles van ze verwacht wordt. De vrienden groeien enigszins uit elkaar en dan sterft Dennis plotseling door een mysterieus ongeluk. Na een fase van ontkenning gaat George toch herinneringen ophalen aan Dennis en probeert hij een antwoord te vinden op de vraag wat er mis ging tussen Dennis en hem. Later komt hij ook weer in contact met de moeder van Dennis, waar hij een warme band mee opbouwt.

Noortje is de dochter van Dennis en omdat ze slechts vier jaar was toen Dennis stierf, heeft ze nauwelijks herinneringen aan hem. Ze besluit dat ze zoveel mogelijk herinneringen aan Dennis wil verzamelen, ook van andere mensen, voordat deze voorgoed uit het geheugen van iedereen verdwijnen. Ondertussen worstelt ze met het feit dat haar moeder verder wil met haar leven en een nieuwe liefde vindt.

Conclusie

Ook hier valt op dat Natalie Koch een zeer goed schrijfster is. Regelmatig kom je geweldig mooie zinnen en scherpe observaties tegen. De dingen die Dennis en George tegen elkaar zeggen vond ik vaak verrassend en ze stemden me ook tot nadenken. Een voorbeeld hiervan is dat Dennis tijdens een discussie over het uitvoerige gebruik van verkleinwoorden in de Nederlandse taal het volgende zegt:

“Wij maken onze taal op maat alsof we bang zijn dat hij niet tussen onze grenzen past”.

Even later vindt George een kaart van Dennis aan zijn dochter waarop hij geschreven heeft:

“Vier ben je vandaag geworden. Ik kan je alleen maar vastleggen, je vertrouwen, je dromen en je nieuwsgierigheid die ik achter je ogen zie daar bewaren. Ik begraaf ze in je als een schat. Ook al weet ik dat je de kaart met het kruisje kwijt zult raken. Dat doen we allemaal”.

Het perspectief van het verhaal is afwisselend dat van George en dat van Noortje. George zelf leer je echter niet zo goed kennen, hij vertelt vooral het levensverhaal van Dennis.  Veel van de dingen die George doet lijken in het teken van Dennis te staan. Alleen in de herinneringen aan gesprekken tussen Dennis en hemzelf geeft hij wat van zichzelf prijs. Dennis is ook degene die het vaakst aan het woord komt en die de meest briljante ideeën heeft . Af en toe is dat jammer en het zorgt er ook voor dat alles wat we over Dennis lezen gekleurd is door de enorme genegenheid die George voor Dennis voelt. Wel levert het een liefdevol portret van de inderdaad bijzondere Dennis op, dat me regelmatig raakte. Ondanks dat George zich enigszins op de vlakte houdt is er wel interactie tussen George en Dennis  en deze is bijzonder goed omschreven. Ook de manier waarop de twee vrienden langzaam uit elkaar drijven is mooi verwoord.

Met Noortje voelde ik mij wat minder verbonden. Misschien komt dit doordat zij nog een kind is. Wel wordt via haar een andere kant van het verhaal belicht, die ook belangrijk is. Ook heeft zij hetzelfde scherpe observatievermogen als haar vader, zodat ook zij vaak verassende en belangrijke dingen zegt en denkt.

Ik heb zeer genoten van dit boek, zowel van het verhaal als van de schrijfstijl. Ik vind Natalie Koch een zeer bijzondere schrijfster, die ik zeker in de gaten zal houden. Ik zou dit boek zeker aanraden.

Boekinformatie
Titel: De sterren stil
Auteur: Natalie Koch
Uitgever: Querido
ISBN: 9789021443157
Verkoopprijs: € 19,95

Het verhaal

Een man van middelbare leeftijd besluit na een begrafenis niet naar de wake te gaan, maar een eindje te gaan rijden om zijn gedachten te verzetten. Onbewust rijdt hij terug naar de plek waar hij is opgegroeid. Het huis waar hij zelf woonde is ondertussen afgebroken, maar het huis van zijn jeugdvriendinnetje staat er nog. Naast dat huis ligt een vijver, waarvan zijn vriendinnetje altijd beweerde dat het een oceaan was. Als hij naast de vijver gaat zitten, wordt hij overspoeld door herinneringen aan gebeurtenissen in zijn kindertijd die hij eerder vergeten was. Als jongen heeft hij een aantal bizarre bovennatuurlijke dingen meegemaakt, die nu in volle glorie weer opduiken uit zijn geheugen.

Conclusie

Dit boek valt niet eenduidig te interpreteren of te typeren. Eerdere recensies hebben het boek al geclassificeerd als science-fiction, magisch realisme en als een onderzoek naar herinneringen. Zelf zegt Neil Gaiman het volgende: “Zelf vind ik dit een realistische roman en het is mijn overtuiging dat de wereld waarin we als kind leefden een wereld is die literaire genres overstijgt, een wereld die simpelweg bestond en waarin we ons best deden om ons staande te houden.” Persoonlijk houdt ik het erop dat de hoofdpersoon dingen heeft meegemaakt die weliswaar een bovennatuurlijke oorsprong hadden, maar dat deze dingen enigszins vervormd zijn geraakt doordat ze geïnterpreteerd werden door een toen slechts zevenjarige hoofdpersoon.

De schrijfstijl van dit boek is vrij simpel en sluit daarmee perfect aan op de leefwereld van een zevenjarige. Zodra de herinneringen van de volwassen hoofdpersoon beginnen wordt je echt meegesleept in de belevingswereld van een kind. Net als het kind in het verhaal besef je opeens dat sommige dingen die volwassenen als vanzelfsprekend zien, voor een kind vrij wonderlijk zijn. Ook kun je helemaal meegaan in de waarschijnlijk niet altijd accurate, maar voor een kind wel logische interpretatie van de gebeurtenissen.

Dit is een boek dat bij vlagen erg spannend en af en toe zelfs horrorachtig is, maar tegelijkertijd ook een verhaal vol tederheid en liefde vertelt. De eigengereide en intelligente jongen vanuit wiens standpunt een groot deel van het verhaal verteld wordt is eigenlijk de perfecte hoofdpersoon voor dit verhaal. Hij slaat zich vol vastberadenheid en daadkracht door alle tegenslagen heen en levert tussendoor scherpe analyses af van de wereld om hem heen. In eerste instantie probeert hij zicht terug te trekken als hij bang wordt, maar wanneer dit hem onmogelijk wordt gemaakt vecht hij moedig terug.

Het einde vond ik uitzonderlijk goed en het laat de lezer met een warm gevoel, maar ook vol verwondering achter.

Dit is een vrij wonderlijk verhaal waarvan niet altijd duidelijk wat waar is en wat niet. In ieder geval wordt duidelijk dat de waarheid niet voor iedereen hetzelfde betekent. Het boek laat voldoende ruimte voor de lezer om er zelf betekenis aan te geven. Je kunt het verhaal ook over je heen laten komen zonder er per se een betekenis aan te willen verbinden.

Ik vond dit een heel mooi en integer boek. Let trouwens vooral eens op de cover, die is ook prachtig. Ik twijfelde in eerste instantie of ik dit boek wel wilde lezen, omdat het enige andere boek dat ik van Neil Gaiman gelezen heb, namelijk Amerikaanse Goden, me totaal niet aansprak. Maar ik ben blij dat ik het toch heb geprobeerd.

Boekinformatie
Titel: De oceaan aan het einde van het pad
Auteur: Neil Gaiman
Uitgever: Boekerij
ISBN: 9789022568682
Verkoopprijs: € 18,95

Het verhaal

Jacob, de zoon van Lucille en Harold Hargrave, is in 1966 op achtjarige leeftijd verdronken. Maar kortgeleden stond hij opeens weer voor hun deur, nog steeds acht jaar oud en in goede gezondheid. Jacob is niet de enige waarbij dit gebeurt. Over de hele wereld duiken plotseling mensen op die al jaren dood waren. Deze “teruggekeerden”  zien er precies zo uit als vlak voor hun overlijden en hebben ook nog steeds dezelfde leeftijd. Op een gegeven moment loopt hun aantal zo hard op dat er meer teruggekeerde doden dan levenden op de wereld dreigen te komen. Het verschijnsel is niet meer te negeren, dus iedereen moet kiezen hoe hij op deze situatie reageert.

Conclusie

Het viel me op dat dit meer een onderzoek is naar wat er zou kunnen gebeuren als mensen weer op konden staan uit de dood, dan dat het echt een verhaal is. Het komt op de een of andere manier niet over als een normaal verhaal met een begin, midden en eind. Er wordt ook nauwelijks achtergrondinformatie gegeven, de situatie met de teruggekeerden is er gewoon. Het lijkt daarom meer een filosofie of iets dergelijks. Wel is het heel interessant.

Het boek is heel vlot geschreven in een simpele, maar doeltreffende stijl.  De hoofdpersonages vertegenwoordigen verschillende meningen die je kunt vormen als de doden opeens terug zouden keren. Zo heb je uiteraard mensen die heel blij zijn dat hun geliefde kind/partner/ouder weer terug is. Maar er zijn ook mensen die twijfelen of deze teruggekeerde mensen wel echt zijn, of ze misschien gevaarlijk zijn en wat er gebeurt als ze een overgrote meerderheid gaan vormen. De overheid lijkt in ieder geval het standpunt in te nemen dat het minderwaardige mensen zijn.

De teruggekeerden zelf komen ook aan het woord maar omdat ze zich niets meer herinneren van de tijd tussen hun dood en hun terugkeer, heb je daar niet zoveel aan. De reactie van de “normale” mensen op de teruggekeerde mensen is veel interessanter. Wanneer steeds meer mensen zich bedreigd gaan voelen door het steeds grotere aantal teruggekeerden treffen ze soms extreme maatregelen. Dit is soms bijna eng om te lezen, maar je weet dat mensen dit soort dingen waarschijnlijk inderdaad zullen doen als ze denken dat ze in gevaar zijn. Gelukkig zijn er ook veel vreugdevolle en liefdevolle scenes in het boek.

Als je dit boek puur als een verhaal wilt zien, denk ik dat je iets zult missen. Als filosofie is het echter zeer geslaagd. Het is ook best een origineel idee om te schrijven over wat er zou gebeuren als mensen terug konden keren uit de dood. De verschillende gezichtspunten worden in begrijpelijke taal naar voren gebracht. Verder is dit vooral een boek om over na te denken en persoonlijk hou ik daar erg van.

Boekinformatie
Titel: De teruggekeerden
Auteur: Jason Mott
Uitgever: Harlequin Holland 
ISBN: 9789034753212 
Verkoopprijs: € 12,95