Boekrecensies en meer

Browsing tag archives: Romans algemeen

Ruby’s lepel

Ruby’s lepel is de debuutroman van Anna Lawrence Pietroni. Zij groeide op in de Black Country, een zwaar geïndustrialiseerde streek in Groot-Brittannië. Het boek is uitgegeven door Orlando Uitgevers. Deze uitgeverij geeft boeken van veelbelovende buitenlandse schrijvers uit in Nederland.

Het verhaal

Dit is het verhaal van Ruby Abel Tailor, die opgroeit in Cradle Cross, een dorpje in de Black Country. In dit kleine dorp zijn de mensen nogal vastgeroest in oude gewoonten. Midden door het dorp stroomt de Cut, een door de industrie vreselijk vervuilde rivier. Omdat haar opa en zijn dochter ooit verdronken zijn, mag Ruby van haar oma, die haar opvoedt, niet in de buurt van water komen. Ze krijgt harde straffen als ze eens per ongeluk nat wordt. Ruby droomt echter van een leven aan zee. Ze wil ontkomen aan het dorp met zijn vervuilde lucht en zijn verstikkende gemeenschap. Dan komt er een op een dag een vreemdelinge in het dorp, die beweert op zoek te zijn naar haar verloren zus. Ruby ziet de vreemdelinge als haar kans het dorp te ontvluchten. De rest van de mensen in het dorp is echter minder blij met de komst van de vreemdelinge en betichten haar uiteindelijk zelfs van hekserij. Uiteindelijk vind Ruby samen met mevrouw Blick, de eigenaresse van de hoornknopenfabriek die de grootste werkgever van het dorp is, uit wie de vreemdelinge precies is en wat haar geheimen zijn.

Thema’s om over na te denken

Zoals alle boeken die zijn uitgegeven door Orlando, is dit een boek waar je iets van kunt leren en waar je af en toe diep over na moet denken. Het boek heeft meerdere duidelijke thema’s zoals vreemdelingenhaat, verdriet na de oorlog, bijgeloof en de verwoestende werking van roddels en achterklap. Regelmatig heb je als lezer de neiging het boek even weg te leggen en door te mijmeren over deze thema’s. Dit is zeker geen oppervlakkig boek en je moet even de tijd nemen om het goed te lezen.

Ingenieus einde

In het verhaal worden regelmatig hints gegeven over hoe het verhaal afloopt. In eerste instantie ergerde ik me daaraan. Het blijkt echter dat de hints je subtiel op het verkeerde been zetten en het einde van het verhaal had ik dan ook helemaal niet verwacht. Dit is erg knap gedaan van de schrijfster en gaf me een bevredigend gevoel toen ik het boek uit had.

Mooi verteld

Het verhaal is erg goed verteld. Je krijgt iedere keer net voldoende informatie om benieuwd te blijven naar wat er daarna komt. Ruby is een hoofdpersoon die meteen je sympathie opwekt. Ze is een beetje naïef, maar wel slim genoeg om door te hebben wat er allemaal om haar heen speelt en ze trekt aan het einde van het boek op een slimme manier de juiste conclusies. Het verhaal wordt vanuit het standpunt van Ruby verteld maar Ruby vertelt het niet zelf. Het verhaal is in de derde persoon geschreven. Op de momenten waar Ruby zelf een beetje doordraaft, maakt de alleswetende verteller van het verhaal altijd weer een paar relativerende opmerkingen. Het boek leest hierdoor erg prettig.

Conclusie

Dit boek verdient het om met veel aandacht gelezen te worden. Het is aan te raden het boek niet in hoog tempo in een paar uur uit te lezen. Het is een boek dat uitnodigt tot nadenken. Het verhaal is indrukwekkend en het einde zeer bevredigend. Het is zeker aan te raden tijd vrij te maken voor dit mooie boek.

De eetclub

Saskia Noort is schrijfster en was in het verleden columniste voor een aantal magazines. Op dit moment schrijft ze columns voor de Linda. Na “Terug naar de Kust” is “de Eetclub” haar tweede thriller. Na “de Eetclub” zijn er ook nog een aantal andere thrillers van haar uitgekomen, onder andere “de Verbouwing”.

Het verhaal

Dit boek gaat over een vriendenclub die zich de Eetclub noemt. De vriendschappen binnen de Eetclub lijken in eerste instantie erg innig te zijn en de huwelijken van de leden lijken perfect. Als er echter vlak na elkaar twee doden vallen binnen de groep besluit Karen, een van de leden, de omstandigheden rond hun dood eens goed te onderzoeken. Ze ontdekt hierbij onverwachts een aantal zeer vreemde dingen…

Hoog tempo

Het verhaal is met veel vaart geschreven. Het boek start ook midden in het verhaal, waardoor het gelijk spannend is. Pas later worden door middel van flashbacks de achtergronden van de personages toegelicht. Dit voorkomt dat je je eerst door een trage introductie van de karakters moet worstelen voor het verhaal echt interessant wordt. Het is dus goed dat de schrijfster hiervoor gekozen heeft.

Scherpe dialogen

Het boek bevat een aantal zeer scherpe en rake dialogen waardoor je een goed idee krijgt van de venijnigheid waarmee de leden van de eetclub vaak over elkaar roddelen. Ook wordt door de dialogen pijnlijk duidelijk dat de vriendschappen van het begin langzaam overgaan in haat. Ook wordt subtiel duidelijk gemaakt dat de redenen achter de oorspronkelijke vriendschappen ook al niet zo nobel waren als ze leken. Dit alles zorgt dat het verhaal je echt raakt.

Happy end

Voor de hoofdpersoon Karen eindigt het verhaal naar omstandigheden redelijk positief. Dit happy end wordt echter snel en oppervlakkig in de laatste twee bladzijden beschreven, nadat de rest van het verhaal eigenlijk al afgelopen is.Het lijkt hierdoor alsof de schrijfster in eerste instantie niet van plan was een happy end te schrijven en zich pas later bedacht dat het voor sommige lezers fijner zou zijn als het verhaal een positief einde kreeg. Het happy end is overigens niet ongeloofwaardig en daarom ook niet storend. De kwaliteit van het boek wordt er daarom niet minder door.

Conclusie

Dit is een boek dat makkelijk wegleest en van het begin tot het einde spannend is. De dialogen zetten treffend de steeds grimmiger wordende sfeer neer. Door zijn geringe dikte van ongeveer 240 pagina’s is dit boek ook makkelijk tussendoor te lezen. Dit boek is zeker een aanrader.