Vandaag begin ik weer met boek vs verwachtingen. Wat verwachtte ik van een boek voor ik begon te lezen en kwam dat uit?

Het zoutpad – Raynor Winn

Raynor Winn en haar man Moth zijn al meer dan dertig jaar samen. Hun oude boerderij in Wales hebben ze in de loop der tijd steen voor steen opgeknapt en omgebouwd tot een goedlopende B&B. Dan raken ze binnen een paar dagen alles kwijt: ze verliezen hun huis door een speculatieschandaal en ze krijgen te horen dat Moth een ernstige ziekte heeft. Ze hebben niets meer over en nog maar weinig tijd. Met de moed der wanhoop nemen ze een impulsief besluit: ze gaan de eeuwenoude South West Coast Path lopen, weg van alles en iedereen. Het is een tocht van duizend kilometer langs de zuidkust van Engeland. Met twee rugzakken en een kleine tent beginnen ze hun wandeltocht door het oeroude, verweerde landschap van rotsen, kliffen, zee en lucht. En daar gebeurt het. Met elke stap, door iedere ontmoeting, en ondanks alle moeilijkheden die ze onderweg tegenkomen, verandert hun tocht verder in een bijzondere ontdekkingsreis.

Wat verwachtte ik?

Ik verwachtte een mooi en ontroerend boek, maar ook een heel zwaar en verdrietig boek. Ik verwachtte ook veel natuurbeschrijvingen, maar ook gesprekken om het gebeurde te verwerken.

Kwam dat uit?

Het boek is lang niet zo zwaar op de hand als ik verwachtte. Raynor en Moth blijven steeds positief, hoeveel tegenslag ze ook te verwerken kregen. Het verhaal blijft verdrietig, maar het leest niet moeilijk. Er zijn inderdaad veel natuurbeschrijvingen. Deze zijn erg mooi en geschreven in een zeer poëtische schrijfstijl. Wel viel me op dat er erg weinig gepraat werd. Je leest veel beschrijvingen van het lopen zelf, maar erg veel gesprekken komen er niet in voor. Dat had ik eigenlijk wel verwacht. De reis is niet eentonig zoals ik vreesde. Iedere dag is er wel een nieuw avontuur of een bijzondere ontmoeting. Het boek was beter dan ik had verwacht.

Dansen met de vijand –  Paul Glaser

Ze overleefde door te dansen. Het oorlogsgeheim van tante Roosje. Tijdens een bezoek aan Auschwitz ziet Paul Glaser in een vitrine een koffer uit Nederland staan, met daarop zijn achternaam geschreven. Het is het begin van de onthulling van een lang verborgen familiegeheim: de verzwegen lotgevallen van Pauls tante Roosje. Roosje Glaser was een jonge Joodse vrouw uit Den Bosch die als danslerares werkt. Ze is zeer succesvol en danst in Amsterdam, Londen, Parijs en Berlijn. Wanneer de nationaalsocialisten aan de macht komen, begint voor Roosje een levensgevaarlijk bestaan. Haar eigen man verraadt haar, en uiteindelijk wordt ze meegenomen door de nazi’s. Ze komt terecht in verschillende concentratiekampen, maar Roosje overleeft zelfs Auschwitz.

Wat verwachtte ik?

Ik verwachtte een zwaar verhaal met veel nare details. Ik aarzelde dan ook om aan dit verhaal te beginnen.

Kwam dat uit?

Roosje maakt inderdaad heel nare dingen mee. Ze heeft alleen ontzettend veel veerkracht. Ze probeert er in iedere situatie het beste van te maken en dat lukt haar wonderbaarlijk goed. Sommige mensen zullen daarom zeggen dat ze harteloos of gevoelloos was, maar dat idee had ik niet. Ze heeft gewoon veel vechtlust en een zeer optimistisch karakter. Het boek gaat niet alleen over de oorlog, maar ook over de tijd vlak voor en vlak na de oorlog. Ik kwam verschillende details tegen waar ik niets van wist en waar ik best verbaasd over was. Wat dat betreft was het een leerzaam boek.

En nu iets heel anders.

Recept voor geluk – Saskia M.N. Oudshoorn

De 24-jarige Liv werkt onder toeziend oog van een opdringerige manager in de keuken van een grote hotelketen. De uren zijn lang en het werk eentonig; ze kan niets van haar creativiteit kwijt in het gebak dat ze dag in dag uit op basis van exact hetzelfde recept moet maken. Wanneer ze op een regenachtige middag samen met haar vriend Onno langs een verwaarloosd winkelpand in de binnenstad slentert, komt haar droom van een eigen patisserie opeens weer in alle hevigheid opzetten. Onno heeft zijn bedenkingen, maar Liv besluit de sprong te wagen en ondertekent impulsief het huurcontract. Al snel komt ze erachter dat het beginnen van een eigen zaak heel wat voeten in de aarde heeft. De hulp die ze krijgt van Matthew, de handige en vooral knappe zoon van de huurbaas, is daarom meer dan welkom. Maar zijn aanwezigheid zorgt er ook voor dat Livs relatie met Onno steeds meer onder druk komt te staan. En wie is toch dat meisje dat elke dag langskomt en alle recepten overschrijft …?

Wat verwachtte ik?

Ik verwachte een grappig en lief verhaal, waar je bij kunt wegdromen.

Kwam dat uit?

Ja dat kwam zeker uit. Dit is op en top feelgood. Fijne en levendige karakters, humor en veel liefde. Het verhaal is redelijk voorspelbaar en kent veel bekende elementen, maar wat is het goed opgeschreven! Ik heb echt genoten van de schrijfstijl en de zeer realistische karakters. Het einde is echt hartverwarmend en als je van dit soort verhalen houdt, zul je het boek met een warm en tevreden gevoel dichtslaan, net als ik deed.

Gekocht

Ik kocht in januari de volgende boeken.

IJsengel – Nathalie Pagie

Onderuitgehaald – Loes den Hollander

De Kingsbridge trilogie – Ken Follet (e-books)

De wilde stilte – Raynor Winn

Het meisje in de witte kimono – Ana Johns

Gekregen

Ik kreeg een digitaal recensie-exemplaar van De bus naar Ronda – Joyce van Ombergen – Jong. Zie mijn Recensie

Gelezen

Hierbij een klein overzicht van mijn boekenjaar 2020.

Ik las de volgende 60 boeken:

De volgende 13 boeken gaf ik vijf sterren op Goodreads:

Zwarte vijvers – Amina Laffet

Leef, lach, loch – Vanessa Gerrits

President vermist – Bill Clinton en James Patterson

The curious incident of the dog in the night – time – Mark Haddon

Kom Atir kom – Agnita de Ranitz

Zomer in de kleine bakkerij – Jenny Colgan

De roadtrip van je leven – Lizzie van den Ham en Lily Frank

De fluisterman – Alex North

Narcotica – Emelie Schepp

Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween – Franco Faggiani

De kleuren van Licht – V.E. Schwab

Zo goed als nieuw – Petra Vollinga

Sapiens – Yuval Noah Harari

Het boek dat de meeste indruk maakte was Zwarte Vijvers van Amina Laffet.

Een genre dat ik vaker ben gaan lezen is feelgood. Dit komt ook doordat ik nu ook schrijf voor www.feelgoodboeken.nl

Ik schreef 29 recensies dit jaar.

De vijf best gelezen posts waren:

Recensie: Het verhaal van de dienstmaagd – Margaret Atwood

Recensie: Emma wil leven – Josha Zwaan

Recensie: De stilte van de witte stad – Eva García Sáenz de Urturi

Recensie: Als katten van de wereld verdwijnen – Genki Kawamura

Recensie: Mijn broer heet Jessica – John Boyne

Het valt op dat hier ook recensies van vorige jaren bij zaten.

Ik wil iedereen een goede jaarwisseling wensen en veel goeds voor het nieuwe jaar!

In het kader van de blogtour over Weerwolven van Waraine mocht ik Eva Linden een aantal vragen stellen. Hieronder lees je het interview.

Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar de schrijfstijl van Weerwolven van Waraine lijkt wat anders dan die van de Maanziek trilogie. Meer rechtdoorzee, meer volgens een logisch stramien en meer omschrijvingen van wat er gebeurt en hoe de omgeving eruit ziet. Nu is de wereld waarin de Maanziek – trilogie zich afspeelt ook geen echt logische wereld en het verhaal van Weerwolven van Waraine is verrassend, maar wel logisch. Heb je daar je schrijfstijl daar ook bewust op aangepast?

Er is inderdaad een groot verschil tussen het schrijven van een fantasyboek en het schrijven van iets wat ‘logisch’ is en dus ook op een logische manier omschreven moet worden. Voor ‘Weerwolven van Waraine’ had ik trouwens ook een andere redacteur, iemand die heel veel belang hecht aan feiten en die er ook voor gezorgd heeft dat alles klopte. Maar het grootste verschil zit er denk ik in dat ik intussen iets meer ervaring heb als schrijfster. Dat merk ik al tijdens het schrijven zelf, ik ga meer nadenken over hoe ik een zin het beste kan formuleren. Dat deed ik bij de ‘Maanziek’-reeks nog niet en ik ben blij dat ik zelf ook een positieve evolutie zie in mijn schrijfsels. Hopelijk blijft die zich voortzetten!

Hoe kwam je op het idee om dit keer een thrillerachtig verhaal te schrijven? Het is toch een heel ander genre dan de Maanziek trilogie.

Mijn eerste drie boeken waren inderdaad fantasy-verhalen, omdat ik dat genre zelf ook het liefste lees. Ik ben echter iemand die steeds nieuwe uitdagingen zoekt en ook bij het schrijven wilde ik eens iets nieuws proberen. Thrillers lees ik zelf eigenlijk bijna nooit, maar het leek me wel een fijne uitdaging om een thriller te schrijven. En ik denk dat ik er best goed in geslaagd ben om een spannend verhaal neer te pennen, ook al wist ik in het begin totaal niet hoe ik dat moest aanpakken. Momenteel ben ik trouwens bezig aan een oorlogsroman, dat is weer helemaal iets anders. Spannend!

Hoe kwam je op het idee om het spel weerwolven van Wakkerdam te gebruiken als basis voor je boek?

Het idee voor ‘Weerwolven van Waraine’ is eigenlijk op een grappige maar tegelijkertijd ontroerende manier ontstaan. Zal ik jullie het hele verhaal vertellen? In de zomer van 2018 zijn mijn man en ik getrouwd. We hadden geen zin om voor de kerk of het gemeentehuis te trouwen, want dat doet iedereen al. Nee, we wilden er iets speciaals van maken. Dus besloten we om te trouwen op het strand, en waar konden we dat beter doen dan in het Normandische kustdorpje Etretat, waar we jaren geleden tijdens onze eerste vakantie samen op reis waren geweest? Samen met onze familie, onze getuigen en onze beste vrienden trokken we er daarom op uit voor een weekje. We logeerden allemaal samen in een soort van houten huis in de bossen van Etretat, net zoals de personages uit ‘Weerwolven van Waraine’. Onze trouwdag zelf was perfect, het was mooi weer en iedereen was gelukkig. ’s Avonds barbecueden we en daarna speelden we met z’n allen ‘Weerwolven van Wakkerdam’. De getuige van mijn man zei toen dat ik daar een verhaal over moest schrijven…en twee dagen later ben ik begonnen aan ‘Weerwolven van Waraine’!

Hieronder een foto van de bruiloft van Eva in Etretat.

Als je een boek schrijft, plan je dan meteen de hele plot, of ontvouwt het verhaal zich tijdens het schrijven pas echt?

Ik ben geen zogenaamde ‘plotter’, die voordat hij of zij begint te schrijven al de hele plot op papier heeft staan. Al vind ik het wel handig om de laatste scène als eerste uit te schrijven, zodat ik weet waar het verhaal naartoe moet gaan. Maar het grootste deel van mijn verhalen ontvouwt zich pas tijdens het schrijven, vooral wanneer de verschillende personages vorm beginnen krijgen. Tijdens het schrijven van ‘Weerwolven van Waraine’ wist ik zelf trouwens niet wie het gedaan had, pas helemaal op het einde vielen de puzzelstukjes op hun plek. Voor mij was het dus net zo spannend als voor de lezers van het boek.

Hieronder een foto van de schrijfkamer van Eva.

Wat lees je liever, een papieren boek of een e-book?

Doe mij maar een papieren boek, dat heeft een zekere charme waar een e-book nooit aan kan tippen. Het enige moment waarop ik die dikke papieren boeken nogal onhandig vind, is wanneer ik op vakantie ga, haha.

Hou je van luisterboeken?

Eerlijk gezegd heb ik de voorbije twintig jaar geen enkel luisterboek meer in handen gehad. Nu ik erover na denk, heb ik volgens mij als kind een trauma opgelopen aan zo’n luisterboek. Ik herinner me dat ik ooit ergens een cassette kreeg met daarop een luisterboek over een monsterlijke sneeuwman of zo iets, ik kan me niet eens herinneren van welke auteur dat verhaal was of wat de titel was, zo jong was ik nog. Daar heb ik toen naar geluisterd en ik heb wekenlang niet kunnen slapen. Sindsdien heb ik nooit meer een luisterboek durven beluisteren.

Heb je een lievelingsboek? En wat was het mooiste boek dat je dit jaar las?

Mijn lievelingsboek verandert samen met het weer. Ik kan je vandaag vertellen welk boek mijn favoriet is, maar morgen is dat waarschijnlijk alweer een ander. Er zijn een aantal boeken die ik vaak opnieuw lees omdat ze zo leuk zijn: de boeken van Marc de Bel en Roald Dahl, ‘Waterschapsheuvel’ van Richard Adams, de reeks van Harry Potter, Twilight, the Vampire Diaries en ga zo maar door. Het mooiste boek dat ik dit jaar las, is ‘The Chaos’ van Rachel Ward, over iemand die de sterfdatum van mensen kan lezen in hun ogen. Daarvoor ben ik even op mijn Goodreads-account moeten gaan kijken, want ik heb dit jaar al meer dan vijftig boeken gelezen.

Hoeveel boeken heb je in je bezit?

Eigenlijk koop ik niet zo heel veel boeken want ik ben een snelle lezer waardoor het voor mij handiger is om naar de bibliotheek te gaan. Natuurlijk heb ik wel een aantal boeken in huis, mijn lievelingsseries bijvoorbeeld mogen zeker niet ontbreken en ik heb ook nog heel veel kinderboeken van toen ik klein was. Ik denk dat ik in totaal misschien tweehonderd boeken in mijn bezit heb?

Heb je veel boekenkasten? Moeten we jouw huis zien als een huis vol boekenkasten of niet?

Ik heb een paar verschillende boekenkasten, ja. De mooiste staat in de woonkamer en daarin zitten mijn meest favoriete boeken, zoals ‘Waterschapsheuvel’ en de ‘Harry Potter’-serie. In mijn schrijfkamer zitten er ook een aantal boekenplanken, daarop staan trouwens ook mijn eigen boeken. Op de bovenverdieping bewaar ik de boeken die ik graag lees voor het slapengaan, want dan kan ik er makkelijker aan als ik in de slaapkamer ben. Maar het is zeker niet zo dat ik een oneindige ‘TBR’-stapel in mijn huis heb liggen.

Hieronder een foto van Eva bij een van haar boekenkasten.

Welke rol speel je zelf het liefst als je weerwolven speelt?

De meeste speciale rollen vind ik wel leuk om te doen, behalve een Weerwolf zelf. Ik vind het namelijk niet leuk om te liegen tegen mijn vrienden, haha. Het allerleukst om te spelen vind ik de Bakker, die soms ook wel het ‘Piepend Meisje’ genoemd wordt. Dat komt omdat ik er best goed in ben om stiekem te gluren wanneer de Weerwolven wakker zijn. Oh, nu heb ik weer zin om een kampvuur te maken en ‘Weerwolven’ te spelen met mijn vrienden, maar dat kan natuurlijk niet!

Lees je boeken vaak één keer of meerdere keren?

Als een boek me bevalt, zal ik het zeker meerdere keren lezen. Er zijn zelfs boeken die ik bijna ieder jaar opnieuw lees, zoals bijvoorbeeld die van Harry Potter, die ik ieder jaar rond de kerstperiode opnieuw lees. Ik vind het heerlijk om mezelf onder te dompelen in magische werelden. Aan de andere kant ben ik ook iemand die een boek weg durft te leggen als ze na vijftig pagina’s nog niet gegrepen is door het verhaal.

Bij Kwante in Wonderland lazen we dat je veel fantasyboeken leest. Wat is je favoriete fantasywezen?

Dat klopt, fantasy is mijn favoriete genre om te lezen én om te schrijven. Ik vind het heerlijk om me te laten meeslepen door magische werelden en hun bijhorende wezens. Mijn favoriete fantasywezen is ongetwijfeld een draak. Als kind droomde ik ervan om een draak als huisdier te hebben, haha! Ook kitsune’s (vosgeesten) vind ik heel intrigerend, maar ik zou er nooit eentje tegen het lijf willen lopen!

Welke magische kracht uit een fantasyboek zou je zelf graag hebben?

Als ik iets mocht kiezen, zou ik de tijd willen kunnen beheersen. Dan kon ik teruggaan in de tijd om dingen te veranderen, maar misschien zouden er dan net nog ergere dingen gebeuren? Ik heb in mijn leven al een paar dingen meegemaakt die ik graag anders had gezien en als ik de tijd kon beheersen, kon ik die misschien veranderen?

Hou je van computergamen? Zo ja, wat voor spellen vind je leuk?

Oef, dat is een lastige vraag! Zelf game ik niet zo veel, maar ik vind het wel heerlijk om toe te kijken hoe andere mensen gamen. Twee jaar geleden hebben mijn man en ik als trouwcadeau een Playstation Classic met twintig oude spelletjes gekregen, waaronder een paar van mijn favorieten: Rayman en Abe’s Oddysee. Lekker nostalgisch en superleuk om te doen tijdens de koude wintermaanden.

Lees je boeken graag in de originele taal of lees je liever de vertaling?

Mijn Frans, Engels en Spaans zijn eigenlijk niet goed genoeg om een volledig boek in die taal te lezen. Bovendien is lezen voor mij pure ontspanning en dat werkt niet als ik voortdurend woorden moet opzoeken. Voor mij dus graag de Nederlandse vertaling! En natuurlijk boeken van mijn Vlaamse en Nederlandse collega-schrijvers.

Wat is je favoriete tv – serie?

Mijn favoriete tv-serie aller tijden is ‘Lost’, een serie over de overlevenden van een neergestort vliegtuig. Momenteel ben ik de serie ‘Once Upon a Time’ aan het bekijken, waarin de personages uit alle sprookjes verbannen zijn naar de realiteit. Geweldig!

En wat je favoriete film?

Het liefst kijk ik naar animatiefilms, van ‘de Leeuwenkoning’ over ‘Frozen’ tot ’the Nightmare before Christmas’. Geweldig hoe ze met een simpel stukje klei of een tekening de verhalen tot leven weten te brengen. Ik wou dat ik ook zo creatief was.

Wat gebruik je als boekenlegger? Echte boekenleggers of alles wat maar in de buurt is? 🙂

Oh nee, nu moet ik toegeven dat ik geen boekenlegger-persoon ben maar dat ik alles durf te gebruiken wat ik tegen kom. Soms maak ik zelfs ezelsoren in een boek (niet bij bibliotheekboeken, alleen bij mijn eigen boeken!). Ik weet het, ik ben een monster!

Ben je al bezig met een volgend project? Kun je daar al wat over zeggen?

Natuurlijk ben ik al bezig met een volgend project, ik kan eigenlijk geen dag zonder schrijven. Momenteel heb ik zelfs een paar verschillende projecten lopen. Mijn volgende boek wordt een oorlogsroman die zich tijdens de eerste wereldoorlog afspeelt. Het wordt zeker geen bloederig boek, want het hoofdpersonage is een veertienjarig meisje dat net over de Franse grens woont. Zij vertelt hoe zij de oorlog beleeft. Daarnaast heb ik deze zomer het eerste deel van een high fantasy-serie boeken afgewerkt. Deze boeken zijn gebaseerd op het spelletje ‘Dungeons and Dragons’, een soort van rollenspel dat zich afspeelt in een middeleeuwse setting. Over dit boek heb ik binnenkort trouwens nog groot nieuws, maar daarover mag ik nu nog niets zeggen. Dit jaar heb ik bovendien ook deelgenomen aan ‘NaNoWriMo’ (National Novel Writing Month), een project waarbij je in één maand tijd een eerste versie van een boek schrijft. Mijn schrijfproject voor NaNoWriMo was een kinderboek over een pompoendief. Ik ben al benieuwd wat het volgende zal zijn.

Bedankt Eva voor alle antwoorden!