Het verhaal

Dit is het verhaal van Peggy Hillcoat, in 1975 acht jaar oud. Tijdens de zomer van dat jaar gaat ze vaak kamperen met haar vader, luistert ze eindeloos naar haar favoriete plaat van The Railway Children en naar het betoverende pianospel van haar moeder.

Na een familiecrisis die Peggy pas veel later zal begrijpen, neemt haar vader James, een zogenaamde ‘survivalist’, haar mee van Londen naar een hut ergens diep in de bossen van Europa. Hij vertelt Peggy dat de wereld is vergaan. Ze zullen met zijn tweeën moeten zien te overleven. En zo bestaat haar leven ineens alleen nog uit een zelfgebouwde piano die geen geluid maakt, een bos waarin alles wat groeit gebruikt wordt om van te leven en een klein houten huisje dat Alles is.
Negen jaar lang is Peggy voor de buitenwereld verdwenen.

Conclusie

Het deel van het verhaal dat zich in de periode afspeelt waarin Peggy met haar vader in het bos verblijft vond ik erg mooi. De omgeving wordt uitvoerig en levendig beschreven en de hardheid van het leven in het bos komt heel goed naar voren. Peggy moet onder de meest onmogelijke omstandigheden volwassen worden, maar het lukt haar toch. Je ziet haar groeien van een jong meisje naar een jonge vrouw en je ziet haar een eigen, zij het wat verwrongen, identiteit ontwikkelen. Dit is niet vanzelfsprekend, want haar vader is behoorlijk dominant en ook vaak erg verward. Peggy maakt hierdoor erg nare dingen mee.

De reis terug naar de bewoonde wereld en vooral het proces dat aan de beslissing om uit het bos te vertrekken vooraf ging, vond ik ook heel interessant om te lezen. De verwarring die Peggy voelt als de wereld toch niet blijkt te zijn vergaan, is geweldig goed verwoord.

Het gedeelte van het verhaal dat zich afspeelt na Peggy’s terugkeer vond ik wat minder goed. Peggy verandert enorm als ze weer in de bewoonde wereld komt. Ze wordt opeens heel erg onverschillig en reageert vrij hard en koud op de mensen om haar heen. Daardoor kon ik me niet zo goed meer met haar identificeren. Uiteraard ontwikkel je niet veel sociale vaardigheden als je opgroeit op een afgelegen plek, maar dat verklaart niet de plotselinge onverschilligheid waar ik me enigszins aan ergerde. Misschien komt het doordat Peggy alle nare gebeurtenissen nog moet verwerken
.
Het verhaal eindigt ook een beetje vreemd. Op de laatste bladzijden worden er nog een aantal schokkende onthullingen gedaan. Daar wordt echter niet verder op ingegaan omdat het verhaal daarna plotseling afloopt. Dit vond ik ook erg jammer.

Voor mij is het duidelijk dat Claire Fuller goed kan schrijven. Ze formuleert haar zinnen zorgvuldig, mooi en duidelijk. Ik raakte alleen op een gegeven moment wat vervreemd van de hoofdpersoon. Dit is natuurlijk iets persoonlijks, andere mensen hebben daar wellicht helemaal geen last van. Verder vond ik dit een bijzonder, origineel verhaal dat mooi verteld wordt.

Ik heb van dit boek een recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij AW Bruna. Ik wil hen hiervoor hartelijk bedanken.

Titel: Onze eindeloze dagen
Auteur: Claire Fuller
Uitgever: A.W. Bruna
ISBN:   978-90-229-6056-1
Verkoopprijs: € 19,99 E-book €13,99
Voor meer info en bestellen zie:Onze eindeloze dagen

Het verhaal

De zevenjarige Millie Bird wordt door haar moeder in een verwarde bui alleen achtergelaten in een warenhuis. De tweeëntachtigjarige Agatha Pantha is sinds het overlijden van haar man het huis niet meer uit geweest en vanachter het raam leeft ze haar boosheid uit op voorbijgangers. De zevenentachtigjarige weduwnaar Karl de Typist ontsnapt uit het verpleegtehuis, op zoek naar avontuur. De drie gaan samen op een roadtrip dwars door Australië. Millie om haar moeder te vinden, Karl om te leren hoe hij een echte man moet zijn en Agatha omdat ze alleen maar wil dat alles weer wordt zoals het ooit was.

Conclusie

Dit is een boek met de nodige humor. Er gebeuren bizarre dingen als Millie, Karl en Agatha onderweg zijn. Het is dus met recht een ongelooflijke reis. Maar ondertussen wordt ook duidelijk dat alle drie de hoofdpersonen worstelen met een groot verlies. Daardoor kent het boek ook ontroerende en verdrietige momenten. Millie moet de dood van haar vader en het verdwijnen van haar moeder verwerken, Karl worstelt met de dood van zijn vrouw en Agatha moet zien om te gaan met het ouder worden, het verlies van alles dat ooit is geweest en met het overlijden van haar man.

Ieder personage doet dit op een typische manier. Millie schrijft alle dode dingen die ze vindt op in een dode dingen boekje. Ook zet ze regelmatig voor zichzelf op een rijtje welke dingen ze weet. Karl probeert wanhopig een echte stoere, onafhankelijke en rebelse man te worden. Ook typt hij veel van de dingen die hij zegt ook met zijn vingers in de lucht of op zijn benen. Agatha is geobsedeerd door alle tekenen van ouderdom die ze bij zichzelf vindt en schreeuwt het liefst commentaar naar alle voorbijgangers. Deze dingen maken echter geen karikaturen van de personages. Ze geven de hoofdpersonen juist een uniek karakter en geeft ze ook alle drie een bijzondere kijk op de wereld. Ieder hoofdstuk wordt vanuit één van de hoofdpersonen verteld. Soms lopen de hoofdstukken wel in elkaar over.

Wat ik wel jammer vond is dat de verhalen van Karl en Agatha de verhaallijn over Millie soms overschaduwden. Naar verhouding kregen de ouderen voor mijn gevoel teveel aandacht. Zelfs in de epiloog kom je van alles te weten over Karl en Agatha, maar miste ik de informatie over Millie die ik zo graag had willen hebben. Ook passen de verhaallijnen van de twee ouderen niet altijd bij die van een jong kind als Millie, omdat ze beiden vrij veel vloeken en seksuele toespelingen maken. Dat is op zich niet erg, maar voor een verhaal dat om de zoektocht van een zevenjarig kind zou moeten gaan vond ik het wat vreemd.

Ik vind dit een grappig en ontroerend boek, maar de drie verhalen sloten voor mijn gevoel niet helemaal mooi op elkaar aan. Ook zijn er delen in het verhaal waar vrij weinig gebeurt en het verhaal te lang op een bepaald punt blijft hangen. Ik keek erg uit naar het lezen van dit boek.  En ondanks dat ik het een fijn boek vond om te lezen, had ik er toch nog iets meer van verwacht.

Titel: De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird
Auteur: Brooke Davis
Uitgever: Ambo|Anthos
ISBN:   9789026329517
Verkoopprijs: € 17,99 E-book €12,99
Voor meer info en bestellen zie:Millie Bird

Dit is het eerste boek van Astrid Harrewijn dat ik lees. Ik heb deel 1 van haar Miss-trilogie overigens wel in de kast staan, maar ik heb deze helaas nog niet gelezen. Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) gaat over Noor. In een interview gaf Astrid Harrewijn aan dat er nog twee delen in deze serie zullen komen, één met Noors huisgenoot Joost in de hoofdrol en één met Noors zus Kiki als hoofdpersoon.

Het verhaal

De korte inhoud is als volgt:

Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum.

Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.

Conclusie

Dit is echt een feelgood boek, dat makkelijk wegleest, maar er zit wel een goed verhaal in.  De nadruk ligt op vriendschap, familiebanden, jezelf vinden en werkgerelateerde problemen. Uiteraard bevat het boek de nodige humor, die soms vrij scherp is en zelfs een beetje spanning. Dit laatste heeft te maken met wat Noor over de kunstwereld ontdekt.

De drie vrienden in het boek zijn erg goed op elkaar ingespeeld. De drie personages zijn op zich heel interessant, maar dit is niet het enige. Ze reageren zo natuurlijk op elkaar dat ze als groep ook interessant worden. De klusjesman speelt hierin ook een kleine rol.

Hoe anders ligt dit tussen Noor en haar vriend Ewald en tussen Noor en haar ouders. Bij hen doet Noor het alleen maar goed als ze aan het ideale plaatje voldoet dat zij in hun hoofd hebben. Zodra Noor ook maar een beetje haar eigen weg gaat en laat zien dat zij een onafhankelijke persoon is, krijgt ze niets dan kritiek. Aangezien Noor ondanks alles toch grote waarde blijft hechten aan familiebanden, is dit voor haar heel moeilijk. De miscommunicatie tussen Noor en haar vriend en familie wordt heel pijnlijk en duidelijk weergegeven door middel van stroeve dialogen waarin niet geluisterd word en afgekapte telefoongesprekken.

Noor is ook op zoek naar zichzelf. Ze heeft altijd gedacht dat ze met Ewald zou trouwen en met hem in Limburg zou gaan wonen. Ook heeft ze zich altijd voorgesteld dat ze met hem kinderen zou krijgen. Maar ze twijfelt in dit boek opeens aan dit toekomstbeeld. Ze wordt door bepaalde gebeurtenissen min of meer gedwongen een nieuw doel vast te stellen en worstelt met de vraag hoe ze dit gaat bereiken. Ook deze zoektocht is realistisch weergegeven.

Natuurlijk speelt het werk van Noor ook een belangrijke rol. Je krijgt als lezer een verrassend kijkje in de kunstwereld en ziet dat het er daar niet altijd zo beschaafd aan toe gaat als je zou verwachten. De zoektocht van Noor naar de bijzonderheden van het schandaal dat ze op het spoor is, voegt een prettige spanning toe aan het verhaal.

Het einde van het boek ging iets te snel naar mijn smaak. Problemen die al het hele boek spelen, worden daar soms binnen enkele regels opgelost.  Er waren voor mijn gevoel slechts een paar bladzijden meer nodig geweest om deze verhaallijnen nog iets geloofwaardiger af te ronden. De uiteindelijke ontknoping is prima en past in het verhaal, maar had van mij iets uitgebreider verteld mogen worden.

Dit boek is goed in balans. Het is een makkelijk leesbaar verhaal, met een positieve toon. Toch komen er belangrijke thema’s aan bod, die niet zomaar voor de hand liggen. Je leert de personages vooral kennen aan de hand van grappige gebeurtenissen en opvallende acties, maar komt daardoor toch nog opvallend veel over hen te weten. Ik ben zeer benieuwd naar de twee boeken die nog gaan komen.

Ik kreeg van uitgeverij Boekerij een recensie-exemplaar van dit boek. Ik wil hen hier graag voor bedanken.

Titel: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)
Auteur: Astrid Harrewijn
Uitgever: Boekerij
ISBN:   9789022576175
Verkoopprijs: € 15,00 E-book €11,99
Voor meer info en bestellen zie: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman)

Vandaag doe ik mee aan de blogtour voor De 9 dagen van Rabbit Hayes, van Anna McPartlin. Deze wordt georganiseerd door uitgeverij A.W. Bruna.

Het verhaal

De flaptekst is als volgt:

Hier is een waarheid waar niemand omheen kan: het leven kun je niet sturen.

Rabbit Hayes houdt van haar ‘gewone’ leven en van alle buitengewone mensen om zich heen. Ze is gek op haar dochter, Juliet. Op haar kleurrijke, chaotische familie. En op de enige man in haar hart: Johnny Faye. Maar het lijkt erop dat de wereld andere plannen heeft gemaakt voor Rabbit. En daar heeft ze vrede mee. Want zij heeft haar eigen plannen – en nog een paar dagen de tijd om ze werkelijkheid te laten worden.

Hier is een waarheid om te onthouden: dit is een verhaal waarin wordt gelachen om de verrassingen van het leven. Een verhaal over het vinden van plezier in elk moment.

Conclusie

Uit de flaptekst valt al op te maken dat Rabbit ziek is.  Dit is echter niet alleen het verhaal van Rabbit, maar dat van haar hele familie en een aantal vrienden. McPartlin is erg trefzeker in het beschrijven van haar personages. Zonder al teveel tekst te gebruiken schetst ze een duidelijk beeld van ieder lid van de familie en vriendengroep. Iedereen gaat anders om met de ziekte van Rabbit. Door korte flasbacks wordt precies duidelijk wie wie is en waarom een bepaalde reactie bij hem of haar past.

In de flasbacks wordt ook teruggekeken op het succes van de band waarvan Rabbits grote liefde deel uitmaakte. Deze band heeft een grote rol gespeeld in Rabbits leven. Dit is een bijzondere toevoeging aan het verhaal en Rabbits sterke karakter en grote vindingrijkheid komen goed naar voren in dit deel van het verhaal. Ook zie je in dit stuk van het verhaal hoe de liefde van Rabbit voor Johnny ontstaat en groeit.

Ondanks de situatie waarin ze zich bevindt blijft Rabbit zoveel mogelijk van haar levenslust behouden. Ze grijpt iedere kans om te genieten aan en gebruikt humor om de mensen om haar heen op te vrolijken.  Haar familie en vrienden reageren hier ook weer op met een flinke dosis humor, waardoor het verhaal niet al te zwaar wordt. Uiteraard zitten er ook veel momenten in het verhaal die erg aangrijpend zijn, zowel uit het heden als uit het verleden. Maar de meest moeilijke momenten worden altijd weer verzacht door een kwinkslag of licht rebelse actie van Rabbit.

Het hele verhaal is erg goed, maar het einde vond ik het allersterkste deel van het verhaal. De laatste hoofdstukken van het verhaal hadden mijns insziens niet beter gekund. Ze doen echt recht aan Rabbit en haar familie en vrienden. Ze zijn hartverscheurend en mooi tegelijk. Een prachtig einde van een prachtig boek.

Titel: De 9 dagen van Rabbit Hayes
Auteur: Anna McPartlin
Uitgever: A.W. Bruna
ISBN:   978-94-005-0710-4
Verkoopprijs: € 17,50 E-book €13,99
Voor meer info en bestellen zie:De 9 dagen van Rabbit Hayes

Ik heb dit boek gelezen voor de boekenclub SOTTBC waar ik deel van uit maak. Om de zoveel tijd bezoeken wij samen een stad en tijdens de lunch wordt dan een boek besproken. Afgelopen zondag schreef ik een kort verslag over onze bijeenkomst in Groningen en beloofde ik jullie een recensie van dit boek.  Dit is wat ik van het boek vond.

Het verhaal

De korte inhoud op de achterkant van het boek is als volgt:

New York, Coney Island, 1911: de twaalfjarige Coralie treedt op in haar vaders sinistere rariteitenshow als de Meermin. Op een avond, als ze zwemt in de rivier de Hudson, stuit ze op een aantrekkelijke jongen die in het bos in het maanlicht bomen aan het fotograferen is.

Eddie Cohen, een Russische immigrant uit de Lower East Side, fotografeert de verwoesting na de beruchte brand in de Triangle-overhemdenfabriek, waarbij 147 jonge naaisters om het leven kwamen, en raakt vervolgens verstrikt in het mysterie van de verdwijning van een jonge vrouw en de discussie tussen fabriekseigenaren en arbeiders.

Conclusie

De hoofdpersonages, Coralie en Eddie, zijn beide erg bijzonder. Coralie heeft vliezen tussen haar vingers en wordt daarom als rariteit gezien. Haar vader maakt hier schaamteloos gebruik van door haar op te laten treden in zijn rariteitenshow. Ook wordt ze gedwongen het “monster van de Hudson” te spelen, een legende die door haar vader gecreëerd is en waar hij geld aan wil verdienen.  Eddie is onder andere bijzonder door zijn talent om mensen op te sporen, zijn kennis van de donkere kant van mensen en door zijn talent voor fotografie. In het begin van de 20e eeuw was fotografie net in opkomst.

De bijpersonages zijn allemaal letterlijk buitengewoon. Het kindermeisje Maureen heeft brandwonden in haar gezicht en de andere personages maken bijna allemaal deel uit van het rariteitenkabinet. Dit betekent dat ze lichamelijke “afwijkingen” hebben waardoor ze haast gedwongen zijn hun geld te verdienen door zichzelf tentoon te stellen.  Alice Hoffmann laat echter zien dat er achter het verhaal van hun handicaps nog veel meer verborgen zit. Vrijwel ieder personage krijgt een beetje geschiedenis mee, of hun rol in het verhaal nu groot of klein is.

Alice Hoffman beschrijft alles wat er gebeurt zeer uitgebreid. Daardoor zit er weinig vaart in het verhaal maar des te meer sfeer. De omstandigheden in het museum van zonderlinge zaken en de situatie op het kermisterrein van de concurrent Dreamland worden moeiteloos tot leven gebracht.  Erg indrukwekkend is ook de scene waarin de brand wordt beschreven waarbij bijna 150 jonge naaisters om het leven komen. Daaraan vooraf ging al een uitgebreide omschrijving van de slechte werkzaamheden in zulke fabrieken.

Liefde speelt ook een rol in het verhaal. Deze sluimert eerst lange tijd voordat hij in de laatste hoofdstukken en de epiloog tot bloei komt. Zowel liefde in de vorm van een relatie als liefde in de vorm van innige vriendschap komt voorbij.

Ik vind dit een zeer mooi verhaal over een voor mij nog redelijk onbekend stukje geschiedenis. Vooral de sfeerbeelden die me lieten voelen hoe het leven in die tijd geweest moet zijn vond ik mooi. Hoewel de hoofdpersonen vaak van een afstandje naar zichzelf kijken kon ik me toch in hen inleven. Je komt namelijk erg veel over hen te weten, juist omdat ze niet alleen maar vanuit hun beleving op het moment zelf vertellen. Doordat delen van het verhaal achteraf worden verteld en geanalyseerd worden de motieven van de hoofdpersonen goed duidelijk.

Dit is voor mij een bijzonder boek en een fijne kennismaking met Alice Hoffman. Gelukkig heb ik al een aantal andere boeken van haar in mijn kast staan.

Tessa, die ook lid is van de SOTTBC heeft ook een recensie geschreven over dit boek. Wat zij ervan vond lees je hier

Titel: Het museum van zonderlinge zaken
Auteur: Alice Hoffman
Uitgever: Orlando
ISBN:   978 94 92086 129
Verkoopprijs: € 19,95 E-book €9,99
Voor meer info en bestellen zie:Het museum van zonderlinge zaken

De Grens is het debuut van de jonge Finse schrijfster Riikka Pulkkinen en het eerste boek dat ik van haar las. Ondertussen heeft ze nog twee andere boeken geschreven, namelijk Echt waar en De vreemdeling.

Het verhaal

De flaptekst van dit boek is als volgt:

Anja Aropalo, een 53-jarige literatuurprofessor, heeft haar aan Alzheimer lijdende man een belofte gedaan: ze zal hem helpen met sterven als hij zich niets meer herinnert. Tegelijkertijd geeft haar zestienjarige nichtje Mari zich vol jeugdig vuur over aan haar verliefdheid voor haar leraar Fins, die haar gevoelens verrassend genoeg beantwoordt. Tijdens hun onconventionele relatie vervagen de grenzen tussen goed en fout.

Pulkkinens scherpzinnige roman beschrijft menselijke tragedies die subtiel met elkaar vervlochten zijn en nog lang blijven nazinderen.

Conclusie

Dit boek heeft jaren ongelezen in mijn kast gestaan. Nu ik het dan eindelijk heb gelezen, wenste ik dat ik dat veel eerder had gedaan. Ik vind het een schitterend boek.

De schrijfstijl is erg mooi, een beetje poëtisch. Verder is het verhaal doorspekt met verwijzingen naar filosofie en literatuur. Vooral filosofie speelt een redelijk grote rol en de hoofdpersonen hebben het daar dan ook vaak over. Pulkkinen komt met interessante ideeën over goed en kwaad en leven en dood. Sommige moest ik meerdere keren lezen voor ik ze begreep, maar uiteindelijk spraken deze ideeën me vaak zeer aan.

Zoals uit de titel al duidelijk wordt, spelen grenzen een belangrijke rol in dit boek. Ook hier komen goed en kwaad en vooral leven en dood op meerdere manieren naar voren. Deze grenzen worden verkend, er wordt af en toe mee gespeeld en ze worden soms wel en soms niet overschreden.

Het verhaal wordt verteld vanuit vier verschillende perspectieven. De eerste twee zijn natuurlijk Anja en Mari. De andere twee zijn de leraar waar Mari verliefd op wordt en zijn dochtertje, dat door heeft wat er aan de hand is maar ook beseft dat ze beter niets kan zeggen. De schrijfstijl wisselt enigszins mee met de perspectieven, zodat die steeds heel goed aansluit op degene die aan het woord is. Zo worden alle personages geloofwaardig, van het kleine meisje tot aan de oudere vrouw.

De scenes tussen Mari en haar leraar Julian zijn regelmatig op het randje en zullen er in de ogen van sommige lezers ook wel eens overheen gaan. Toch zijn ze voor mijn gevoel op een respectvolle manier geschreven. Ik twijfel alleen of al deze scenes per se nodig waren voor het verhaal.

Afgezien van dat ben ik helemaal verliefd geworden op dit boek. De schrijfstijl vind ik geweldig, de filosofische beschouwingen interessant en het verkennen van bepaalde grenzen vond ik bijzonder. Dit is zeker één van mijn favorieten geworden.

Titel: De Grens
Auteur: Riikka Pulkkinen
Uitgever: Arbeiderspers
ISBN:   9789029576246
Verkoopprijs: € 7,50 e-book €7,99
Voor meer info en bestellen zie: De Grens

Het verhaal

Lens Hoffman loopt Alexandra tegen het lijf in het zuiden van Denemarken, onderweg naar Duitsland, na zijn laatste opdracht. Hij, zestig, wil weg uit de organisatie die hem betaalt om vooraanstaande mensen uit de weg te ruimen. Zij, vijfendertig, onderzoekt vroegchristelijke culturen en stal een belangrijk manuscript. Hij geeft haar een lift. Zij wordt echter door niets ontziende mensen achtervolgd. En zijn voormalige werkgever is ook al niet blij dat hij vertrekt, want hij kent te veel geheimen. Wanneer twee gewapende mannen in een BMW hen op de snelweg beschieten, gaan ze samen op de vlucht. Uit noodzaak. Zonder band met families of samenleving.

Gaandeweg twijfelt Hoffman: is deze jonge vrouw, met haar bizarre verhaal over gnostische complotten, werkelijk wie zij beweert te zijn? Waarom wordt ze zo geobsedeerd door het kwaad? Ook Hoffman wordt door zijn duistere verleden achtervolgd . .

Conclusie

Hoewel er af en toe spannende actiemomenten in het boek voorkomen is dit niet waar het boek om draait. De werkelijke spanning in het boek is een psychologische spanning. Lens en Alexandra weten niet waar ze aan toe zijn. Ze weten niet of ze elkaar kunnen vertrouwen en of hun vlucht wel of niet geslaagd is.  Ze raken zo gespannen dat ze overal tekens in zien, in elkaars woorden, in auto’s die voorbij komen en in voorbijgangers die zich opmerkelijk gedragen. Deze doorlopende onzekerheid houdt het boek interessant.

Het einde van het verhaal borduurt voort op deze onzekerheid. Het verhaal eindigt redelijk open en sommige vragen blijven onbeantwoord. Dit past goed bij het leven van Lens en Alexandra, die gedwongen worden het leven te nemen zoals het komt, zonder van tevoren te weten wat er gaat gebeuren. Als lezer vond ik het wel jammer dat ik niet alles te weten kwam wat ik wilde weten, maar een open einde voelt wel als een logische keuze in dit verhaal.

De achtergrond van zowel Lens als Alexandra is mysterieus. Lens is een ex-huurmoordenaar, maar hoe hij ertoe gekomen is dit werk te gaan doen wordt maar langzaam duidelijk. Alexandra is nog mysterieuzer. Wat haar ertoe dreef om het manuscript Q te stelen, of ze wel de waarheid spreekt over de inhoud van het manuscript en waarom ze erdoor geobsedeerd is blijft lang verborgen. En dan is er ook nog het manuscript zelf, dat een zeer bijzondere achtergrond en inhoud heeft. Deze mysteries geven een extra dimensie aan het verhaal.

Zowel het verhaal als de hoofdpersonen zijn anders dan anders. Ook de band die tussen de twee hoofdpersonen ontstaat is niet standaard. Het proces van aantrekken en afstoten tussen de twee is goed beschreven. Ook de manier waarop ze elkaar overhalen meer over hun verleden los te laten is mooi om te lezen. Tel daar de spanning die hun vlucht met zich mee brengt bij op en je krijgt een heel bijzondere, aantrekkelijke misdaadroman.

Titel: Q
Auteur: Guido Eekhaut
Uitgever: Uitgeverij Vrijdag
ISBN:  9789460014017
Verkoopprijs: € 19,95 e-book € 9,99
Voor meer info en bestellen zie:Q

Het verhaal

De flaptekst van dit boek is als volgt:

‘Jij geeft alles kleur wat Ceausescu grijs heeft gemaakt.’

Roemenië, eind jaren 80’. Remus woont bij zijn grootmoeder en werkt als schoenmaker. Hij droomt ervan een groot dichter te zijn. Maar dat is onmogelijk in zijn Roemenië, een land dat zwaar buigt onder het communistische regime van Nicolae Ceau escu. De ontmoeting met Florica, een traditioneel Roma-meisje, zet beide levens op hun kop. Florica smacht naar vrijheid, ver weg van een gedwongen huwelijk en de onwelkome avances van haar oom.

Tegengewerkt door de geheime dienst en de familie van Florica besluiten ze te vluchten naar het vrije Westen. Ze belanden in Italië waar het immigrantenbestaan niet zo rooskleurig blijkt als gedacht. Ondanks alle tegenwerkingen doen ze er alles aan om te slagen. Florica gaat studeren en wordt een echte Italiaanse. Remus start een Roemeens restaurant. En juist als het leven hen eindelijk toelacht, slaat het noodlot toe.

Conclusie

Ik vind het een beetje lastig om een recensie over dit boek te schrijven. Het verhaal bestaat uit meerdere delen. In het boek zelf zijn het er drie, voor mijn gevoel zijn het er vier. Er is namelijk een gedeelte dat zich afspeelt in Roemenië, een gedeelte in Italië, een gedeelte in Spanje en een gedeelte in Nederland. Over de gedeeltes die zich afspelen in Roemenië  en Spanje was ik erg enthousiast, maar over de gedeeltes in Italië en Nederland wat minder.

Ik heb het idee dat dit grotendeels door Florica komt. In Roemenië en Spanje is haar Roma- achtergrond erg duidelijk. Ondanks dat ze niet van dit deel van zich zelf houdt geeft dit haar wel vuur en geestkracht. In Italië en met name in Nederland wordt haar Roma- deel onderdrukt en verliest ze meteen een deel van haar kracht. Ze wordt daardoor voor mij fletser, afstandelijker en omdat haar karakter hierdoor minder sterk naar boven komt, kon ik me opeens een stuk minder in haar inleven.

Het eerste gedeelte, dat zich in Roemenië afspeelt vond ik erg sterk. Dit komt mede door de achtergrond van een communistische dictatuur en de veiligheidsdienst, de securitate, die constant op de loer ligt. De verboden liefde tussen Remus en Florica en hun plannen om te vluchten geven dit deel van het verhaal een bepaalde spanning, die pas op het allerlaatst echt tot uitbarsting komt. Remus en Florica zijn ook een sprankelend stel.

Het tweede gedeelte van het verhaal speelt zich af in Italië en heeft andere thema’s dan het eerste deel. Voor zowel Remus als Florica speelt vreemdelingenhaat een grote rol. Ook heimwee en het verdringen van het verleden zijn belangrijk in het verhaal. Door hun problemen verliezen echter zowel Remus als Florica een groot deel van hun pit. Normaal vind ik het heel interessant om te lezen tegen welke problemen mensen oplopen en hoe ze dit oplossen, maar in dit geval werd mijn interesse iets minder, juist omdat Remus en Florica zo anders reageerden dan ze in Roemenië zouden hebben gedaan.

Het derde gedeelte van het verhaal speelt zich af in Spanje en draait noodgedwongen vooral om Florica. Ze geeft in dit deel van het verhaal weer enigszins toe aan haar Roma-identiteit en ondanks dat ze daar niet veel gelukkiger van wordt, lijkt ze er wel een bepaalde kracht uit te halen. In ieder geval zorgden haar denkbeelden in dit deel van het verhaal dat ik weer met plezier verder las.

Er is ook nog een gedeelte van het verhaal dat zich afspeelt in Nederland. In dit deel verstopt Florica zich echter dusdanig voor zichzelf, dat ik haar als lezer ook een beetje kwijt raakte.

Het slot van het verhaal speelt weer in Spanje. De schrijver laat het voorkomen alsof dit slot het enige logische einde van het verhaal is, maar ik heb het gevoel dat het ook anders had gekund.  Het slot is niet per se slecht, maar ondanks de vrij heftige gebeurtenis die het verhaal afsluit, leek het toch alsof het verhaal opeens uitdoofde. Dit vond ik jammer, omdat het verhaal voor mijn gevoel iets anders beloofde.

Dit was voor mij een verhaal met een aantal ups en downs. De “ups” vond ik erg goed. De mooie schrijfstijl droeg daaraan bij. De schrijfstijl is niet heel erg gemakkelijk, maar de zinnen zijn goed gevormd en de situaties en hoofdpersonen worden goed omschreven. Dat er voor mijn gevoel ook wat “downs” in het verhaal zaten vond ik uiteraard jammer.  Het boek roept bij mij gemengde gevoelens op, maar ik vind het toch fijn dat ik het gelezen heb.

Ik heb van uitgeverij Marmer een digitaal recensie-exemplaar gekregen van dit boek. Hartelijk bedankt hiervoor.

Titel: Verdwenen grenzen
Auteur: Stefan Popa
Uitgever: Uitgeverij Marmer
ISBN: 9789460682469
Verkoopprijs: Hardback € 15,00e-book €12,99
Voor meer info en bestellen zie: Verdwenen grenzen

Het verhaal
 
De flaptekst van dit boek is als volgt:

Franny Post zag het al helemaal voor zich: een zonovergoten vakantie op Mallorca om samen met het gezin haar 35-jarig huwelijk met Jim te vieren. Zon, zee, mooie stranden, overheerlijke tapas en ontspannen tennispartijtjes beloven een welverdiende ontsnapping aan de spanningen die er thuis in Manhattan net onder de oppervlakte liggen. Maar naarmate de dagen verstrijken komen er geheimen boven water, steken ingesleten patronen de kop op en worden oude wonden opengereten. 

Conclusie

Dit boek is in een rustig tempo geschreven. De gebeurtenissen zijn niet heel erg spectaculair en volgen elkaar niet al te snel op. Het tempo stoorde mij persoonlijk niet, ik vond het juist wel prettig. Je kunt je als lezer hierdoor echt mee laten voeren door het verhaal en alles goed op je in laten werken.  Lezers die van meer actie houden zullen wellicht minder gecharmeerd zijn van dit boek.

De personages zijn vrij gewone mensen, maar ze hebben wel allemaal een scherpe kant. Ze hebben stuk voor stuk een aantal opvallende karaktertrekken die het niet gemakkelijk maken om met elkaar om te gaan. Ik kon dan ook het ene moment om de personages lachen, om op het volgende moment een enorme hekel aan ze te hebben. De nogal botsende karaktertrekken zorgen wel voor spanning in het verhaal.

Emma Straub beschrijft de gebeurtenissen met milde humor. Ze ontleedt de personages niet tot op het bot, maar maakt wel duidelijk dat er spanningen zijn en dat de manier waarop de personages op elkaar reageren soms niet al te vriendelijk is. Ze maakt hierbij gebruik van rake observaties en laat af en toe haar eigen visie doorschemeren over liefde en trouw.  In sommige situaties gedroegen de hoofdpersonen zich iets teveel als typetjes, maar over het algemeen hebben ze genoeg diepgang.

Ik vond dit vooral een zeer ontspannend boek. Het is een leuk boek om bijvoorbeeld tijdens een vakantie te lezen.  De laatste scene vond ik mooi en erg treffend. Het was voor mij een goede afsluiting van het verhaal.

Titel: Badgasten
Auteur: Emma Straub
Uitgever: Ambo|Anthos
ISBN:  9789047204640
Verkoopprijs: Hardback € 19,99 e-book €12,99