Deze recensie is onderdeel van een blogtour, georganiseerd door uitgeverij A.W. Bruna.

Het verhaal

De druivenoogst is altijd een feestelijke gebeurtenis in de wijngaard van de familie Cambon. Behalve dit jaar. Wanneer de oogst door een fout mislukt, is dit slecht nieuws voor het voortbestaan van het landgoed. En Clarisse Cambon weet precies wie ze dat kwalijk moet nemen: haar schoondochter Jane. Het is slechts één incident in een jarenlange strijd, waarvan beide vrouwen de oorzaak verborgen houden voor Luc. Luc, die altijd zijn best doet om zijn vrouw en zijn moeder met elkaar te verzoenen. Maar als het noodlot toeslaat, blijft Jane vol twijfels achter. Welke geheimen heeft haar man altijd voor háár verborgen gehouden?

Wanneer ze de dagelijkse leiding van de wijngaard overneemt, vindt Jane bewijs voor het feit dat Luc niet de man was op wie ze twintig jaar geleden verliefd werd. En wat erger is, ze weet dat alleen haar oude vijand Clarisse kan helpen om de waarheid te achterhalen…

Conclusie

Dit boek draait vooral om geheimen. Verschillende hoofdpersonen hebben één of meerdere geheimen. In het begin van het boek wordt hiernaar gehint zonder concrete aanwijzingen te geven over wat deze geheimen zouden kunnen inhouden. Dit vond ik in eerste instantie niet zo fijn. Gelukkig komen er al gauw aanwijzingen naar boven en kun je als lezer mee gaan denken over de mogelijke waarheid achter bepaalde gebeurtenissen.

Degene die alle geheimen moet ontsluieren is Jane. Ze ontdekt steeds meer informatie, maar deze is moeilijk te interpreteren. Af en toe trekt ze dus eerst een paar onjuiste conclusies, om uiteindelijk toch de waarheid te vinden. Dit maakt dat het boek vol verrassingen zit. De ene onthulling is verrassender dan de andere, maar uiteindelijk loopt het verhaal anders dan je zou verwachten. En steeds als je denkt dat je nu alles weet, stuit Jane op nieuwe informatie die de situatie in een ander licht zet. Zelfs in de epiloog kom je nog bijzondere informatie tegen.

Jane is een interessant personage. Ze moet de nodige problemen overwinnen en doet dit op een heel eigen manier. Ook de eeuwige strijd met haar schoonmoeder Clarisse is beeldend beschreven. Dit zit hem niet alleen in dialogen maar vooral ook in gebaren en dingen die niet gezegd worden. Ik werd hierdoor zeker geboeid, ook al vond ik de zoektocht naar de geheimen nog net iets leuker.

Tussen het verhaal door wordt ook duidelijk uitgelegd hoe wijn en olijfolie worden gemaakt. Dat was leuk om te lezen, maar soms onderbrak deze uitleg net een spannend stuk in het verhaal. De timing was dus niet altijd helemaal goed.

Er wordt zelfs nog een stuk geschiedenis aangestipt, namelijk de geschiedenis van Algerije toen het deel uitmaakte van Frankrijk. Hier wordt niet heel diep op ingegaan, maar het is wel een belangrijk deel van de achtergrond van de familie Cambon.

Ik vond dit een veelzijdig en spannend boek. Ook was het verhaal verrassend. De geschiedenis van Jane en de mensen op het landgoed van de familie Cambon is bijzonder. Op een paar kleine minpuntjes na vond ik het een leuk boek om te lezen. Het lijkt me een prima boek om mee te ontspannen tijdens de zomervakantie.

Boekinformatie
Titel: De vergeten zomer
Auteur: Carol Drinkwater
Uitgever: A.W. Bruna
ISBN: 978-94-005-0771-5
Verkoopprijs: € 17,50 e-book €11,99
Voor meer info en bestellen zie:De vergeten zomer

Vandaag is het vaderdag. De afgelopen week las ik het boek Tijd van leven van Marcos Giralt Torrente. Dit ontroerende relaas over de relatie tussen een vader en zijn zoon past prima bij een dag als vandaag, waarop de band tussen vaders en hun kinderen centraal staat.

Het verhaal

Nadat de vader van Marcos Giralt Torrente is overleden, krijgt hij geen letter meer op papier – tot hij zijn vader als onderwerp neemt. In zijn memoires onderzoekt hij de relatie met zijn vader. Hoe kan het dat ze op zo veel manieren vreemden voor elkaar waren? Hoewel ze na de scheiding van Marcos’ ouders altijd contact hebben gehouden, kenmerkte hun relatie zich door lange stiltes en knallende ruzies, waarbij ze nooit de werkelijke oorzaak aanroerden. Pas als zijn vader op sterven ligt, ontdekt Marcos dat hun band sterker is dan hijzelf altijd heeft gedacht.

Conclusie

De schrijver wisselt in dit boek moeiteloos tussen heden en verleden. Het ene moment vertelt hij over het schrijfproces zelf of denkt hij na over de betekenis van verschillende herinneringen. Het andere moment neemt hij de lezer mee in één van die herinneringen, waar hij later weer op zal reflecteren. Dit voelt niet vreemd of onnatuurlijk aan. Het schetst juist een duidelijk beeld van het karakter van hemzelf en dat van zijn vader. Ook laat hij hiermee doorschemeren wat de redenen voor het schrijven van dit boek zijn geweest. Soms zelfs geeft hij een interessante verhandeling over hoe schrijven in het algemeen in zijn werk gaat.

De schrijver heeft duidelijk erg diep nagedacht over wat zowel hem als zijn vader dreef. Hij beschrijft hoe verschillende karaktereigenschappen leiden tot bepaalde gedragingen, die weer leiden tot conflicten tussen hen. Hij benoemt zowel zijn eigen fouten als die van zijn vader. Tegen het einde van het boek neemt de wroeging over zijn eigen fouten en het belang dat hij daaraan hecht toe. De enorme opofferingsgezindheid die hij tijdens de laatste maanden van zijn vaders leven laat zien, lijkt hier een gevolg van te zijn. Soms had ik overigens het gevoel dat hij teveel van de schuld op zich nam.

Tegen het einde van het boek wordt duidelijk dat de band tussen de schrijver en zijn vader altijd sterker is geweest dan gedacht. Langzaam vindt een proces van toenadering en verzoening plaats. Ook de achterliggende gedachten en motieven hierachter worden weer goed weergegeven. De schrijver beschrijft ook twijfels die regelmatig de kop opsteken.

De schrijfstijl is literair en analytisch. In sommige passages wordt de schrijver persoonlijk, in andere is hij afstandelijker. Soms lijkt hij de lezer toe te spreken. Af en toe werden er ongebruikelijke woorden gebruikt waarvan ik niet meteen de betekenis paraat had. Wanneer deze woorden gebruikt werden tijdens het maken van een belangrijk punt door de schrijver, kon dit wel eens lastig zijn. Over het algemeen werd het taalgebruik echter steeds mooi aangepast aan de situatie en ondersteunde het het verhaal.

De schrijver zet een persoonlijk verhaal neer zonder zichzelf in het verhaal te verliezen. Over het algemeen is hij wel beschouwend, maar toch niet afstandelijk. In het begin van het boek geeft hij ook aan een raam open te willen zetten. Hij wil een kijkje geven in het leven dat hij met zijn vader heeft gehad, zonder alles te vertellen. Dit is voor mijn gevoel goed gelukt.

Boekinformatie

Titel: Tijd van leven

Auteur: Marcos Giralt Torrente

Uitgever: De Geus

ISBN: 9789044534856

Verkoopprijs: € 18,95 e-book €8,99

Voor meer info en bestellen zie: Tijd van leven

Vorig jaar deed ik mee aan de blogtour van een ander boek van Liane Moriarty, namelijk “Het geheim van mijn man”. Hoewel ik het destijds niet helemaal eens was met de wending die dat verhaal nam, vond ik het boek wel erg goed geschreven. Vandaag doe ik mee met de blogtour van Moriarty’s nieuwe boek “Grote, kleine leugens”. Hieronder lees je hoe het verloop van het verhaal me dit keer beviel.

Het verhaal

Op de pittoreske basisschool Pirriwee Public eindigt het jaarlijkse ouderfeest in een chaos. Met gillende sirenes. Schreeuwende mensen. Een verbijsterde schooldirecteur. En een van de ouders: dood. Is er sprake van moord, een tragisch ongeluk of van een vreselijk ontspoorde ruzie? Wat de ouders van Pirriwee Public zullen leren is dat soms de kleinste leugens het aller gevaarlijkst zijn…

Conclusie

Liane Moriarty laat in dit boek zien dat ze ontzettend goed is in het schetsen van onderlinge verhoudingen. Dit deed ze overigens in “Het geheim van mijn man” ook al. Ze laat precies zien hoe roddels ontstaan en hoe makkelijk er allerlei verkeerde conclusies kunnen worden getrokken. Ook de rivaliteit tussen bepaalde ouders is meesterlijk beschreven. Vaak beschrijft Moriarty erg pijnlijke situaties, maar af en toe zijn die ook best grappig. Natuurlijk is er ook het nodige drama aanwezig, maar dit keer op een subtiele en geloofwaardige manier.

Er zijn vrij veel personages en daar moest ik even aan wennen, maar omdat ze allemaal een goed uitgewerkt karakter hebben kon ik ze toch al gauw goed uit elkaar houden. De karakters zijn allemaal zo beschreven dat je je zo kunt voorstellen dat je ze echt op een schoolplein tegenkomt. In het echt zul je ze waarschijnlijk nooit allemaal tegelijk tegen komen, maar voor het verhaal komt het goed uit dat al deze typen karakters op hetzelfde feest belanden.

De spanningopbouw is erg goed. Via een reeks onthullingen, die qua impact steeds groter worden, wordt duidelijk gemaakt wat er nu precies gebeurd is. Het uiteindelijke slot is logisch, maar slaat in als een bom. Ik had al wel enige vermoedens opgebouwd tijdens het lezen van het boek, maar toen ik de ware toedracht van wat er gebeurde zwart op wit zag staan, was ik toch overdonderd.

Dit keer beviel de loop van het verhaal me ontzettend goed. Heel langzaam loopt de spanning op en de ene situatie sluit goed aan op de volgende. Werkelijk alle verhaallijnen maakten indruk op me. Soms bleef de schrijfster wel iets te lang hangen in een bepaalde situatie, maar aan het einde van het boek wordt dat ruimschoots goed gemaakt. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit een fantastisch boek vind.

Wil je weten wat de andere deelnemers aan de blogtour van dit boek vonden? Klik dan HIER.

Boekinformatie

Titel: Grote kleine leugens

Auteur: Liane Moriarty

Uitgever: AW Bruna

ISBN: 978-94-005-0613-8

Verkoopprijs: € 19,99 e-book €14,99

Voor meer info en bestellen zie:Grote kleine leugens

Vandaag doe ik mee aan de blogtour over Seance van Kevin Valgaeren. Ik ben al meerdere keren lovende woorden over deze schrijver tegen gekomen, onder andere op social media. Toen ik de kans kreeg om mee te doen aan de blogtour, heb ik mij daarom meteen aangemeld. Hieronder lees je of ik het eens ben met de positieve dingen die ik over Kevin Valgaeren heb gehoord.

Het verhaal

Londen, 19de eeuw. Dr. Francis Whitman, ooit een gevierd chemicus, wordt door een journalist gevraagd om een seance bij te wonen van het lokale fenomeen Elizabeth Archer. Zijn opdracht is om op wetenschappelijke wijze aan te tonen dat dit spirituele medium een oplichtster is. Het feit dat Miss Archer nooit in één ruimte te zien is met de geest die ze oproept en dat ze als twee druppels water op elkaar lijken, maakt het werk van Dr. Whitman aanvankelijk eenvoudig. Maar niets is wat het lijkt, vooral wanneer er een dodelijk slachtoffer valt…

Conclusie

Dit boek speelt zich grotendeels af aan het einde van de 19e eeuw. Vanaf een wel heel bijzondere plaats schrijft de hoofdpersoon, Francis Whitman, zijn herinneringen op aan de gebeurtenissen rondom het medium Elizabeth Archer. Hij richt zich hierbij soms ook rechtstreeks tot de lezer, wat ik in sommige boeken vervelend vind, maar in dit boek juist fijn. Hij vraagt de lezer namelijk om over bepaalde zaken na te denken, waardoor ik me meer verbonden ging voelen met het verhaal.

De sfeer van Londen in deze specifieke periode wordt heel goed neergezet door de schrijver. Ook maakt hij erg goed duidelijk waarom er juist in die tijd een grote belangstelling ontstond voor spirituele zaken en voor het oproepen van geesten. De omgeving en de tijdsgeest krijgen hierdoor een belangrijke rol.

De personages in dit boek zijn zeer aansprekend. Omdat Whitman de verteller is, komen we over hem het meest te weten. Hij is echter mede door zijn wetenschappelijke achtergrond zo’n goede observator dat we ook veel leren over de andere personages. Kevin Valgaeren heeft dit zeer goed uitgewerkt.

Whitman zelf is een man die worstelt met zijn geloof en met zijn aflopende carriere. Deze twee dingen zorgen dat hij de opdracht om de gave van Miss Archer te onderzoeken aanneemt. Elizabeth Archer is een groot mysterie, niemand weet of ze nu oprecht is of iedereen in de maling neemt. De geest van Katie King, die schijnbaar wordt opgeroepen door Miss Archer, heeft een heel eigen karakter en krijgt een bijzondere betekenis voor Francis Whitman. Er zijn nog meer belangrijke personages, maar voor mijn gevoel vormden deze drie de spil van het verhaal.

Het verhaal krijgt een bijzondere lading en behoorlijk wat spanning doordat het moeilijker blijkt dan gedacht om uit te zoeken of de gaven van Elizabeth Archer echt zijn. Dingen die eerst het bestaan van haar gaven lijken te bewijzen, lijken even later weer het tegenovergestelde te betekenen. Wat wel duidelijk is dat er iets of iemand is die verschijnt tijdens de seances die ze uitvoert. Deze “Katie King” voegt met haar bijzondere persoonlijkheid echt iets toe aan het verhaal. Een mysterieuze man in de schaduw en de vraag hoe Whitman is beland op de plek waar hij zijn verhaal schrijft maken het verhaal af.

Mijn conclusie is dat ik het zeker eens ben met de positieve commentaren die ik over het werk van Kevin Valgaeren heb gehoord. Hij houdt op een subtiele manier de spanning in zijn verhaal en besteedt veel aandacht aan het uitwerken van de omgeving en de personages. De plot vond ik ook zeer interessant. Ik ben blij dat ik aan deze blogtour mee heb mogen doen.

Voor deze blogtour heb ik een recensie-exemplaar van Seance ontvangen. Bedankt hiervoor.

Boekinformatie:

Titel: Seance

Auteur: Kevin Valgaeren

Uitgever: Lannoo

ISBN: 9789401432641

Verkoopprijs: € 19,99 e-book €15,99

Voor meer info en bestellen zie: Seance

Het verhaal

Vincent, directeur van Vochtwering Compleet, moet voor een kleine ingreep naar de dokter. Zijn vrouw Isabeau vertrekt na een woordenwisseling naar een warm eiland en broer Mart is voor het eerst gaan samenwonen. In de roman Drie dagen kruipt Nina Roos drie dagen lang in de hoofden van haar personages. Door middel van telefoongesprekken, regieaanwijzingen en streams of consciousness ontvouwt de binnen- en buitenkant van elk personage zich gaandeweg voor de ogen van de lezer.

Conclusie

Een groot deel van dit boek bestaat uit een letterlijke weergave van de gedachten van de hoofdpersonen. Dit betekent dat zinnen vaak onderbroken worden door losse associaties en verrassende invallen. Ook minder sociaal wenselijke gedachten worden uiteraard gewoon weergegeven. Daardoor leer je als lezer de personages ontzettend goed kennen.

Naast de goede momenten van de hoofdpersonen maak je ook op een heel intieme manier de zwakste en meest angstige momenten van de hoofdpersonen mee.  Er zijn een aantal momenten waarop Nina Roos heel treffend beschrijft hoe dingen in het leven van de hoofdpersonen mislukken en ze óf in hun eigen ogen, óf in de ogen van anderen falen.  Op de momenten waarop niet zomaar alles lukt, worden ze het meest zichzelf en wekken daarom ondanks alles veel sympathie op. Dit waren voor mij de meest indrukwekkende momenten, de momenten die me kippenvel gaven.  Hoewel het niet mijn favoriete hoofdstuk is, geeft het allerlaatste hoofdstuk zo’n moment heel goed weer. Wel is dit laatste hoofdstuk verwarrender dan ik in de rest van het boek gewend was.

De stukken waarin je de gedachtenstroom van de personages volgt, worden afgewisseld door stukken die in de derde persoon zijn geschreven. Deze zijn echter wel in de tegenwoordige tijd geschreven, waardoor je nog steeds in het moment blijft. In deze stukken zie je ook dialogen en telefoongesprekken voorbij komen, waarin duidelijk wordt wat er wel en zeker ook niet goed gaat in de communicatie tussen de personages.

De titel geeft al weer dat er drie dagen in het leven van de personages worden weergegeven. Daardoor is het verhaal een soort momentopname en is er geen standaard begin, midden en einde. De verhaallijn over ingreep die Vincent bij de dokter moet ondergaan zorgt dat er ondanks dat toch houvast en structuur in het verhaal zit.

Ik vond dit een fijn boek om te lezen. De gedachtenstroom van de hoofdpersonen is weliswaar onvoorspelbaar, waardoor je als lezer wat heen en weer geslingerd wordt tussen verschillende onderwerpen, maar dit maakt de hoofdpersonen ook realistisch. Door de stukken die in de derde persoon geschreven zijn krijg je af en toe een beetje rust. Dit boek leent er zich ook voor om af en toe een paar bladzijden te lezen en dan het boek even weg te leggen om erover na te denken. Ik vind dit een origineel en treffend portret van drie personages die zowel heel gewoon als bijzonder zijn.

Je kunt een aantal hoofstukken van dit boek inzien op de volgende pagina: Voorbeeld Drie dagen.

Ik heb van uitgeverij de Harmonie een recensie-exemplaar ontvangen van dit boek. Hartelijk bedankt hiervoor.

Boekinformatie:
Titel: Drie dagen
Auteur: Nina Roos
Uitgever: De Harmonie
ISBN:        9789076174914
Verkoopprijs:  € 16,90
Voor meer info en bestellen zie: Drie dagen

Het verhaal

Tijdens haar nachtdiensten schrijft verpleegkundige Stella brieven voor haar patiënten. Daarin vertellen ze aan hun geliefden over hun gedachten, hun gevoelens, en over hun laatste wens. Soms staan er praktische tips in – hoe werkt een wasmachine? – en soms ouderlijk advies – hoe word je een goede vader? Stella belooft dat ze de brieven pas na hun dood zal versturen. Maar dan breekt ze die belofte: er is één brief waarvan ze vindt dat ze die op tijd moet posten, om iemand een laatste kans te geven op verzoening en een goede afloop…

Conclusie

Dit is een boek dat emoties losmaakt. Soms werd ik er verdrietig van, maar het is tegelijkertijd ook hoopvol. Het boek maakt duidelijk dat de kracht van liefde erg groot is. Het laat ook zien dat het belangrijk is om jezelf te blijven, ondanks de veranderingen die je doormaakt . Vooral moedigt het boek ook de lezer aan om niet bang te zijn voor het leven en alles wat erbij hoort. Het daagt je uit om te durven leven.

De hoofdpersonen Stella, Hope en Hugh hebben met deze laatste drie dingen de nodige moeite. Gelukkig is hun strijd niet voor niets. Hun unieke persoonlijkheden brachten het verhaal voor mij tot leven. Een leuke bijrol is weggelegd voor een zwarte kat met drie gezichten, die altijd daar is waar hij nodig is.

Tussen de hoofdstukken door staan brieven, die op zich niets met het hoofdverhaal te maken hebben, maar die wel stuk voor stuk een verhaal op zich vormen. Deze brieven kregen vaak halverwege een heel andere wending dan ik had gedacht. Soms zit de verrassing zelfs alleen in de ondertekening. Deze brieven vond ik een mooie toevoeging aan het verhaal.

In het boek volgen we de personages vooral tijdens de nachten. In de nachten wordt iedereen in het boek het meest op zichzelf teruggeworpen en daarom valt daar het meest over te vertellen. Hoewel het slechts om zeven nachten gaat, lijkt het veel langer. In ieder geval zijn deze zeven nachten genoeg om de levens van de hoofdpersonen enorm te veranderen.

Ik vind dit een ontzettend mooi boek. Eén brief kan duidelijk een heleboel teweeg brengen. Ook de dialogen tussen de hoofdpersonen verlenen kracht aan het verhaal.  Het boek is liefdevol, ontroerend en  inspirerend.

Ik heb van uitgeverij de Boekerij een recensie-exemplaar ontvangen van dit boek. Hartelijk bedankt hiervoor.

Boekinformatie:
Titel: Twintig regels liefde
Auteur: Rowan Coleman
Uitgever: Uitgeverij Boekerij
ISBN:      9789022575994
Verkoopprijs:  € 17,50 e-book €12,99
Voor meer info en bestellen zie: Twintig regels liefde

Het verhaal

Vanaf het moment dat ingenieur Andries Jordaan in Afrika aankomt, gaat alles anders dan hij had gehoopt. Het ontwikkelingsproject waar hij komt te werken blijkt een puinhoop, de lokale stammen zijn onverschillig of achterdochtig, en de autoriteiten dwarsbomen hem zoveel ze kunnen.

Jordaan krijgt onverwacht hulp van Pippa Roberts, een Engelse dokter die een regionale kliniek wil openen. Ze geloven dat ze samen iets goeds tot stand kunnen brengen, maar onderschatten hoe eindeloos gecompliceerd, weerbarstig en gewelddadig de Afrikaanse werkelijkheid is. Hun eigen drijfveren blijken minstens even gecompliceerd te zijn.

De oogst is voorbij is een meeslepende, kleurrijke én ontluisterende roman, met als rode draad een liefdesaffaire die te mooi lijkt om waar te kunnen zijn.

Conclusie

Geert van der Kolk is een erg goede verteller. Hij schetst een helder beeld van Afrika, een continent dat zowel bloedmooi als enorm weerbarstig blijkt te zijn. De omgeving wordt erg mooi beschreven. Het dorp waarin het verhaal zich afspeelt is gebaseerd op een dorp in Kenia.

Van der Kolk maakt duidelijk dat een ontwikkelingsproject in Afrika opzetten niet zo simpel als het lijkt. Ook laat hij zien dat wat je over dit soort projecten op tv ziet, niet altijd overeenkomt met de werkelijkheid of de waarheid. De problemen zullen zeker niet bij ieder project zo dramatisch zijn als in het boek, maar door dit verhaal merk je wel dat het niet goed is om klakkeloos geld te pompen in ieder ontwikkelingsproject dat er leuk uitziet.

Het ontwikkelingsproject in het boek is fictief, maar is wel gebaseerd op ervaringen van de schrijver tijdens zijn rondreis van een jaar door Afrika. Het project krijgt te maken met corruptie, een onoverbrugbaar verschil tussen de westerse opvattingen en denkwijzen en die van de Afrikaanse stammen, diefstal, geweld en gemene politieke spelletjes.

De schuld van het falen van het project ligt niet alleen bij de omstandigheden in Afrika. Jordaan zelf begint ook zijn westerse waarden en normen met steeds meer geweld en venijn op te dringen, om ze vervolgens maar helemaal los te laten. Dat laatste pakt ook niet goed uit. Het project krijgt al een valse start doordat het project erop gericht is om te laten zien hoeveel beter de Westerse manier van werken is.

De relatie tussen Pippa en Jordaan (Jordan genoemd) kent al net zo veel problemen als het project dat ze tot een goed einde proberen te brengen.  Af en toe kregen deze problemen teveel aandacht naar mijn zin. Ik was meer geïnteresseerd in de bizarre en dramatische problemen rond hun project. Wel is het interessant om te zien hoe de problemen binnen hun relatie soms wel een symptoom van hun andere problemen lijkt te zijn.

Dit verhaal laat de lezer regelmatig behoorlijk schrikken en zet zeker aan tot nadenken. Aangezien dit waarschijnlijk de bedoeling van de schrijver was is zijn missie dus geslaagd. Het is geen optimistisch boek, maar het is in mijn ogen goed dat deze kant van ontwikkelingshulp ook belicht wordt. Niet om ontwikkelingshulp in zijn algemeen af te kraken, maar om aan te geven dat er niet te makkelijk en lichtzinnig over gedacht moet worden. Ik zou mensen dus zeker aanraden om dit boek te gaan lezen.

Ik heb van uitgeverij de Kring een digitaal recensie-exemplaar ontvangen van dit boek. Ik wil hen hier hartelijk voor bedanken.

Titel: De oogst is voorbij
Auteur: Geert van der Kolk
Uitgever: Uitgeverij De Kring
ISBN:   9789462970052
Verkoopprijs: € 19,95  E-Book €9,99
Voor meer info en bestellen zie:De oogst is voorbij